သရဲ မေၾကာက္သူမ်ား

က်ဳပ္တို႕ရြာမွာဗ်ာ ….
ဦးတင္ေဆာင္ ဆိုတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ သူက က်ဳပ္နဲ႕ အမ်ိဳးစပ္မယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္ အေမရဲ႕ အေဖ၊ က်ဳပ္အဖုိးေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ က်ဳပ္အဖုိးရဲ႕ အကို ျဖစ္သူပါ …. က်ဳပ္နဲ႕ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ေတာ္တံုးေတာ့ မသိဘူး။ အမ်ိဳးေတာ့ ေတာ္တယ္။ က်ဳပ္ကေတာ့ အဲဒီလူႀကီးကို ဘႀကီးအရြယ္မို႕ ဘႀကီးတင္ေဆာင္လို႔ပဲ ေခၚသဗ်။
အဲဒီ လူႀကီးက သရဲတေစၦ ဆိုတာကို နည္းနည္းမွ ေၾကာက္တတ္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။ သူ မေၾကာက္တတ္ပံုကို က်ဳပ္နည္းနည္း ေျပာျပမယ္။

တစ္ခါကေပါ့ …။ ဘႀကီးတင္ေဆာင္ တစ္ေယာက္ လြယ္အိတ္ႀကီး တစ္လံုးလြယ္ၿပီး ေတာထဲကို ဟင္းစားရွာဆိုၿပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။
ဟင္းစားဆိုတာက အသားေကာင္ သြားရွာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေတာထဲကို ဟင္းခ်က္စားလို႕ရတဲ့ အသီးအရြက္ေတြ သြားရွာၿပီး ခူးယူတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလို ဟင္းစားရွာ သြားလိုက္တာ ေန႕ခင္းကို ေရာက္သြားပါေလေရာ။ က်ဳပ္တို႕ ရြာဘက္မွာေတာ့ မုိးတြင္းမွ ဟင္းစားက ေပါတာ။ က်န္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ရွားသဗ်။ ဒါေၾကာင့္ ဟိုပတ္ရွာ၊ ဒီပတ္ရွာရင္းနဲ႕ ဘႀကီးတင္ေဆာင္ တစ္ေယာက္ ဟင္းစားရွာတာ ေနခင္းထိ ေရာက္သြားတာ။ ဟင္းစားလည္း လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရေရာ၊ အိမ္ျပန္ဖုိ႕ ေျခဦးျပင္ပါေတာ့တယ္။

ရြာကို ျပန္တဲ့လမ္းမွာ သရက္ပင္ႀကီးေတြ႕ေတာ့ ေနကလည္း ပူတာနဲ႕ သရက္ပင္ အရိပ္ေအာက္ကို ခဏဝင္နားတယ္။ အဲဒီ သရက္ပင္ကလည္း က်ဳပ္တို႕ ရြာမွာ နာမည္ႀကီးပဲ။ ေတာင္အင္တိုင္း သရက္ပင္လို႕ က်ဳပ္တို႕ကေတာ့ ေခၚတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းဆို သရက္ပင္နား သြားရဲတဲ့လူ သိပ္မရွိဘူး။ ညဘက္ မေျပာနဲ႕။ ေန႕ခင္းဘက္ေတာင္မွ အဲဒီ သရက္ပင္က သရဲ ေျခာက္တယ္ဗ်။ ဘႀကီးတင္ေဆာင္ ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္က ေနမြန္းတည့္ေလာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ဘႀကီးတင္ေဆာင္က သရက္ပင္ႀကီးေအာက္ ေအးေအးေဆးေဆး ဝင္ထိုင္ရင္း အေမာေျဖေနတုန္း၊ သူနဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္း သစ္ကိုင္းက ေလမတုိက္ဘဲနဲ႕ တဝုန္းဝုန္း ထျမည္ပါေလေရာ။ အဲဒါနဲ႕ ဘႀကီးက လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ …. အမေလးဗ်ာ … သရဲႀကီးက သရက္ကိုင္းေပၚမွာ ထိုင္ေနတာ … ေဆးလိပ္ႀကီးလည္း ဖြာလို႕ …။ အဲဒီလိုလည္း ေတြ႕လိုက္ေရာ ဘႀကီးတင္ေဆာင္က မေၾကာက္တတ္တဲ့ လူဆိုေတာ့ သရဲကို “ေဟ့ေကာင္ … မင္း ေျခာက္ေနလုိ႕လည္း အပိုပဲ။ ငါက မေၾကာက္တတ္ဘူးကြ၊ မင္းဟာမင္း ေန” လုိ႕ ေအးေအးပဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီေနရာမွာ က်ဳပ္သာဆို … ေၾကာက္လြန္းလို႕ တစ္ခါတည္း အသက္ပါ ထြက္သြားႏိုင္တယ္။ အဲ့ေလာက္ထိ သတၱိရွိတာ …။ ဤကား စကားခ်ပ္။

ဘႀကီးက သရဲကို အဲဒီလို ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သရဲက မေလးမခန္႕နဲ႕ ေဆးလိပ္ႀကီးကိုေတာင္ ထပ္ဖြာျပလိုက္ေသးတယ္။ ဒီအခါ ဘႀကီးတင္ေဆာင္က သူ႕ကို အဲဒီလို လုပ္ရမလားဆိုၿပီး “ေနဦး၊ ေနဦး၊ မင္းေတာ့ ေနႏွင့္ဦး၊ မင္း ငါ့အေၾကာင္း မသိေသးဘူး ထင္တယ္” ဆိုၿပီး သရဲကို ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ သရဲကို ပစ္ေပါက္ဖို႕ ေက်ာက္ခဲကို လက္နဲ႕ လိုက္စမ္းတယ္ဗ်။ စမ္းလို႕လည္း မရေရာ၊ ဟိုဟိုသည္သည္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေက်ာက္ခဲ တစ္လံုးေတြ႕ေရာ။ ဒါနဲ႕ အဲဒီ ေက်ာက္ခဲကို သြားေကာက္ၿပီး သရဲကို ေပါက္မယ္လည္း လုပ္လိုက္ေရာ။ ဘေကာင့္သား သရဲက ေပ်ာက္သြားေရာဗ်ာ။

သရဲလည္း မျမင္ေရာ ဘႀကီးက သရဲထိုင္တဲ့ သရက္ကိုင္းကို စိတ္တုိတိုနဲ႕ ေပါက္ခ်လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ဘႀကီးတင္ေဆာင္ ရြာျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဆက္ေျပာရရင္ေတာ့ ဘႀကီးတင္ေဆာင္ အဲဒီ သရက္ပင္က အျပန္မွာ ခပ္လွမ္းလွမ္းလည္း ေရာက္ေရာ ေျမဇာခဲ (သဲခဲ) နဲ႕ တိုက္မိလို႕ လဲသြားခဲ့ပါေသးတယ္။ အိမ္လည္း ျပန္ေရာက္ေရာ ဖ်ားပါေလေရာ။ အဖ်ားက ႀကီးလာေတာ့ အိမ္သားေတြလည္း ဘာလုပ္လို႕ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိတာနဲ႕ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ကို ညႀကီးမင္းႀကီး သြားပင့္ၾကပါတယ္။

ဘႀကီးက အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူေတြ႕ခဲ့ပံုေတြကို ေျပာျပထားေတာ့ သရဲက ျပဳစားထားလို႕ ဖ်ားတာပဲ ဆိုၿပီး ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ကို သြားေရာက္ ပင့္ေဆာင္ၾကတာပါ။ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေလာကီပညာကိုေတာ့ “သိမ္ဝင္သပိတ္ကြဲနဲ႕ အသက္ဝင္လာေသာ ဘီလူးအင္း” ဆိုတဲ့ ပို႕စ္မွာ က်ေနာ္ ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဆရာေတာ္လည္း ေရာက္ေရာ ဘႀကီးတင္ေဆာင္ ကိုၾကည့္ၿပီး သရဲက လဲတုန္း အပင္းထည့္လိုက္တာလို႕ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ဆရာေတာ္က သူ႕ပညာအစြမ္းနဲ႕ ဘႀကီးကို ကုေပးခဲ့ပါတယ္။

အထက္က အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ က်ဳပ္တို႕ရြာက ဘႀကီးတင္ေဆာင္ရဲ႕ သရဲကို နီးနီးကပ္ကပ္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာေတာင္ ေသြးမလန္႕ဘဲ အေၾကာက္အလန္႕မရွိ ရင္ဆုိင္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေလးပါပဲ။ က်ဳပ္က အဲဒီလို ထူးထူးဆန္းဆန္းနဲ႕ သရဲတေစၦ အေၾကာင္းေတြကို စိတ္ဝင္စားသလို အဲဒါေတြနဲ႕ ပတ္သက္တာေတြကိုလည္း ကိုယ့္ထက္ ႀကီးငယ္မဟူ ေမးျမန္း စပ္စုခဲ့ပါတယ္။ က်ဳပ္စပ္စုထားတာေတြကို ဒီေနရာက လူေတြကို ျပန္ရွဲတာပါပဲ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ ခ်င့္ယံုေပါ့ဗ်ာ။

ဖတ္ရွဴ၊ အားေပးၾကသူအေပါင္းကို
ေက်းဇူး အထူးတင္ရွိပါေဂ်ာင္း ………….

crd.....ခင္မင္စြာျဖင့္
အံစာတံုး