* ငါ ့ေခါင္းအံုး ျပန္ေပး* ------------×-----------

မႏၱေလး ကေန ေတာင္ၾကီးအသြား
႐ြာငံ ေ႐ႊေကာင္းစံ စားေသာက္ဆိုင္
က ေယာက္ဖ နဲ ့အမရယ္ တူမႏွစ္
ေယာက္ရယ္ ေအာင္ပန္း အိမ္ကို
ျပန္မလို ့လိုက္လာတယ္။
မိုးအခါဆိုေတာ ့႐ြာငံကထြက္ကတဲ
ကသဲသဲမဲမဲ။ လမ္းထက္၀က္သာ
သာေလာက္ေရာက္ေတာ ့ပိုသဲလာ
တယ္ အခ်ိန္ကလဲ ၁၂နာရီ ၁ ခ်က္
အေရးထဲ ပလပ္ထဲေရ၀င္လို ့လား
မသိ စက္သံမမွန္ေတာ ့။အတက္နဲ
နဲၾကီးတဲ ့ေနရာေရာက္ေတာ ့ကား
စက္ရပ္သြားေရာ။ဘယ္လိုႏွိဳးနွိဳးမ
နိုးေတာ ့ဘူး။မိုးေရထဲဆင္း စက္ဖံုး
လွန္ ဟိုနွိဳက္ ဒီနွိဳက္ လုပ္လည္းအ
ေၾကာင္းမထူး အခ်ိန္ ၁နာရီေပ်ာ ့
ေပ်ာ ့ေလာက္ၾကာသြားျပီ။ညနက္
ေတာ ့ကားဆက္ကလည္းျပတ္
ကားေပၚမွာလည္းအထုပ္အပိုးေတြ
ကမ်ား ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေန
တံုးေယာက္ဖက
အနီးအနားဓါတ္မီးနဲ ့ေလွ်ာက္ထိုး
ၾကည္ ့ျပီး “႐ြာ႐ွိေလာက္တယ္"
ေျပာလာတယ္။ဘာမွလုပ္မရမဲ ့အ
တူေတာ ့ကားေပၚလည္းအိပ္မရနိုင္
တဲ ့အတူ ႐ြာထဲတစ္အိမ္အိမ္မွသြား
အိပ္ရေအာင္လို ့ေျပာပါတယ္။
မိုးကလဲပိုသဲလာတဲ ့အျပင္လွ်ပ္စီး
လက္မိုးၾကိဳးေတြပါပစ္သံၾကားရ
တယ္။ ဒါနဲ ့ကားကိုလမ္းေဘးခက္
ခက္ခဲခဲ တြန္းေ႐ႊ ့ျပီး ကေလးေတြ
ေခၚလို ့႐ြာ႐ွိမယ္ ့ဘက္မွန္းေလ်ာက္
လာၾကတယ္။
၁၀ မိနစ္ေလာက္ေခ်ာ္လဲလိုက္
ျပန္ထလိုက္ခက္ခက္ခဲခဲေလ်ာက္
ရင္း မီးေရာင္လက္လက္နဲ ့တဲအိမ္
ေလးတစ္လံုးေတြ ့တယ္။အားလံုး
ဘာမေျပာညာမေျပာဇြတ္၀င္သြား
ၾကတယ္။၀ါးလံုးစည္း႐ိုးေက်ာ္ေတာ့
လွ်ပ္စီးတျပက္မွာ တဲေအာက္က
မဲမဲ႐ွည္႐ွည္ အရိပ္ၾကီးတစ္ခု ရား
ကနဲထြက္လာတယ္။ ႐ုတ္တရက္
ဆိုေတာ ့အားလံုးလန္ ့သြားတာေပါ့
ေနာက္မွ လူတစ္ေယာက္မွန္းသိရ
တယ္။အရပ္အေတာ္႐ွည္တဲ ့လူ။
ေယာက္ဖကအက်ိဳးအေၾကာင္း
ေျပာျပေတာ ့အိမ္႐ွင္အ႐ွည္ၾကီးက
ဘာမွေတာ ့ျပန္မေျပာဘူး ၀ါးေလွ
ကားအတိုင္းေ႐ွ ့ကဦးေဆာင္တက္
သြားတယ္။က်ေနာ္တို ့လည္းဘာမွ
မစဥ္းစားဘူး ခ်မ္းလဲခ်မ္း အိပ္လဲ
အိပ္ခ်င္ေနေတာ ့သူ ့ေနာက္တက္
လိုက္ၾကတာေပါ ့။
၀ါးခင္းသက္ကယ္မိုးအိမ္ေလးကမ
က်ဥ္းမက်ယ္ေလးပါပဲ။ေခ်ရင္းေဒါင့္
မွာထမင္းဟင္းခ်က္တဲ ့မီးဖိုထင္ရဲ ့
မီးဖိုထားတာလည္းေတြ ့တယ္။အဲ
ဒီဘယ္ဖက္မွာ ၀ါးထရံကာထားတဲ ့
အခန္းတစ္ခန္း။ က်န္တာေတာ ့ဘု
ရားစင္နဲ ့အခန္းမ႐ွိတဲ ့အလြတ္ေန
ရာ။
အ႐ွည္ၾကီးက ကုန္းကုန္းနဲ ့သြားျပီး
မီးဖိုထဲထင္းေတြထည္ ့၀ါးေျပာင္းနဲ ့
မီးမွဳတ္ေတာ ့မီးေရာင္လင္းလာ
တယ္။အဲဒီက်မွ မီးဖိုေနာက္မွာမဲမဲ
လံုးလံုးအရိပ္ၾကီး။ ကေလးေတြက
လန္ ့လို ့ေအာ္တယ္ က်ေနာ္
ေတာင္ဆတ္ကနဲျဖစ္သြားေရာ။
ေသခ်ာၾကည္ ့မွ အဖြားၾကီးတစ္
ေယာက္ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတာကိုး။
အ႐ွည္ၾကီးက ကေလးေတြကိုမ
ေက်နပ္သလိုလွည္ ့ၾကည္ ့ျပီးအ
ခန္းထဲ၀င္သြားတယ္။ျပန္ထြက္လာ
ေတာ ့ေစာင္အေဟာင္း၂ထည္နဲ ့
ေခါင္းအံုးမဲမဲ၂လံုးယူလာတယ္။
ဘုရားစင္ေအာက္မွခ်ေပးတယ္။
အိပ္ၾကပါဆိုတဲ ့သေဘာေပါ ့။ထူုး
ဆန္းတာကေရာက္ကတဲကအခုထိ
အိမ္႐ွင္ေတြစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာ
ဘူး။ေအးေလ မိုးသံေလသံနဲ ့ဆို
ေတာ ့ေျပာလည္းၾကားရမွာမွမ
ဟုတ္တာ။ဒါေပမဲ ့မ်က္ႏွာထားေတြ
ကအသက္မပါတဲ ့မ်က္ႏွာမ်ိဳးေတြ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္တညတာဘဲအိမ္႐ွင္
မၾကည္လင္လည္းမနက္က်မွလက္
ေဆာင္ေလးဘာေလးနဲ ့ေတာင္းပန္
ရမွာပဲ ဆိုတဲ ့အဓိပၸါယ္နဲ ့ေယာက္ဖ
နဲ ့မ်က္လံုးျခင္းနားလည္မွဳယူျပီးက
ေလးေတြကိုအ၀တ္အစားလဲေပး
အိပ္ယာလုပ္ေပးျပီးအိပ္ၾကတာေပါ ့
အမကအခန္းနဲ ့ကပ္လွ်က္ေနရာျပီး
ကေလး၂ေယာက္ ေယာက္ဖျပီးမွ
က်ေနာ္ ေနရာယူအိပ္ၾကတယ္။က်
ေနာ္နဲ ့ေယာက္ဖကေတာ ့ေစာင္မ
ပါေခါင္းအံုးမပါ ဒီအတိုင္းေကြးတာ
ေပါ ့။ကေလးေတြကအစေတာ ့မီး
ဖိုဖက္ကအဖြားဖိုဖက္ကအဖြားၾကီး
ကိုလွမ္းလွမ္းၾကည္ ့ျပီးမအိပ္ၾကဘူး
ဒါေပမဲ ့ပင္ပန္း ခ်မ္းလြန္းေတာ ့
ခဏေန အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္။
ေယာက္ဖကေတာ ့ေခါင္းခ်တာနဲ ့
ေဟာက္ေတာင္ေနျပီ။က်ေနာ္လဲ
ေမွးခနဲျဖစ္သြားရာက
၀ုန္း ဆို ၀ါးၾကမ္းခင္းနဲ ့ေခါင္းပစ္
ေဆာင္ ့တဲ ့အသံေၾကာင္ ့လန္ ့နိုး
လာတယ္။မီးဖိုမွာမီးမ႐ွိေတာ ့လို ့
ေမွာင္ေနတာနဲ ့အိပ္ထဲကဓါတ္မီး
ဖြင္ ့လိုက္ေတာ ့အမက တုန္တုန္
ရီရီျဖစ္ေနတယ္။မ်က္နွာကလည္း
ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္နဲ ့အေတာ္ထိတ္လန္
ေနပံုပဲ ။
"ငါ ့ေခါင္းအံုး ဘယ္သူလာဆြဲတာလဲ"
တဲ ့ေယာက္ဖကအိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ ့
"အိပ္မက္ မက္တာေနမွာပါျပန္အိပ္ ျပန္အိပ္ လင္းခါနီးျပီ" လို ့ေျပာေတာ ့အမ
လည္းျပန္အိပ္သြားတယ္။က်ေနာ္
ကအိပ္မရေတာ ့ဘူး။ဟိုဟိုဒီဒီဓါတ္
မီးနဲ ့ထိုးၾကည္ ့ေတာ ့ေျခရင္းမွာ
ေရေႏြးကရားအိုးေတြ အၾကမ္းပုဂံ
ေတြ ပန္းကန္ျပားေတြအမ်ားၾကီး
ေတြ ့ရတယ္။ဒီတဲနဲ ့ဒီလူနဲ ့ဒီပစၥည္း
ေတြနဲ ့နဲနဲေတာ ့ထူးဆန္းသလိုပဲလို
ေတြးရင္းဓါတ္မီးပိတ္ပက္လက္လန္
ေနတံုး မၾကာဘူးဗ်။
၀ုန္း ဒုန္း ဆိုျပီး တစ္ခါ အမဆီက
အသံေတြၾကားရျပန္ေရာ။
ဒီတခါေတာ ့အမကငိုပါေလေရာ။
ငိုရင္းနဲ ့"ငါ ့ေခါင္းအံုးျပန္ေပး ဆိုျပီးအတင္းလာဆြဲတာ အမေလး ျပန္ရေအာင္ မအိပ္ခ်င္ေတာ ့ဘူး"
တဲ ့။ေယာက္ဖကအမ်ိဳးမ်ိဳးေျဖာင္း
ဖ်ျပီး ေခါင္းအံုးကိုဘုရားစင္နား
သြားထားလိုက္တယ္။လူၾကီးေတြကေတာ ့မအိပ္ေတာ ့ဘူးငုတ္တုပ္။
အိမ္႐ွင္ေတြရဲ ့အရိပ္အေယာင္လဲမ
ေတြ ့ရ။အခန္းထဲက ကေလးသိပ္
တဲ ့အသံလိုလို တကြ်တ္ကြ်တ္နဲ ့
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကားရတာက
လႊဲလို ့တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။မိုးလဲ
ျပတ္သြားျပီ။မနက္မိုးစင္စင္မလင္း
ခင္မရဲတရဲနဲ ့တဲေအာက္ဆင္းလာ
ေတာ ့အ႐ွည္ၾကီးကတဲေအာက္မွာ
ေရေႏြးအိုးၾကီးတည္လို ့ၾကက္သြန္
ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြေရာ ၾကက္တစ္
ေကာင္ခုတ္ထစ္ျပီး ၾကက္ေမႊးအ
မွိဳက္ေတြနဲ ့အလုပ္႐ွဳပ္ေနတာေတြ ့
လို ့စိတ္ထဲ က်ေနာ္တို ့အတြက္
ခ်က္ျပဳတ္ေနတယ္မွတ္တာ ေမး
ၾကည္ ့ေတာ ့သူ ့မိန္းမ ကေလးမီး
ဖြားရင္းဆံုးသြားတာရက္လည္ဆြမ္း
သြတ္ဖို ့ျပင္ဆင္ေနမွန္းသိရတယ္။
ေခါင္းအံုးကလည္းသူ ့မိန္းမမေသ
ခင္အိပ္တဲ ့ေခါင္းအံုးမွန္းေနာက္မွ
သိရတယ္။မေန ့ညကအျဖစ္အကို
ေတာ ့ဘာမွျပန္မေျပာေတာ ့ပါဘူး
မႏၲေလးကပါလာတဲ ့ထိုးမုန္ ့လမုန္ ့
ထုပ္ေတြလက္ေဆာင္ေပး ေက်းဇူး
တင္ေၾကာင္းအထပ္ထပ္ေျပာျပီး
ေအာင္ပန္းလိုင္းကားနဲ ့လိုက္ခဲ ့ၾက
တယ္။ေနာက္မွ၀ပ္ေလ်ာ ့ဆရာေခၚ
ျပီးကားသြားျပင္ယူၾကတယ္။႐ြာနံ
မည္ေတာ ့မသိဘူး ကားလမ္းနဲ ့
ေတာ ့နဲနဲလွမ္းတယ္။အျဖစ္က
ေတာ ့တစ္ကယ္ျဖစ္ခဲ ့တာပါ။
ယံုရခက္ခက္ဆိုေပမဲ ့ကိုယ္ေတြ ့။

ေရး။ ။Ohe Sue Usoe ။

* တေစၥ တီးတိုး * ……•……•……•……

နာနာဘာ၀ ၀ိဥာဥ္ ေလာက က
ေတာ ့ဟုတ္ဟန္မတူဘူး။ ။
ဘံု၃၁ ကသတၱ၀ါ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ဖို ့မ်ား
တယ္။ တစ္ကယ္ ႐ွိတာေတာ ့ေသ
ခ်ာသတဲ ့။
ေတာထဲ ေတာင္ထဲ ေန ့ခင္းေန ့
လည္ေတာင္ေတြ ့ရတတ္သတဲ ့။
အေကာင္အထည္ကိုေတြ ့ဖူးတဲ ့
သူ႐ွားတယ္။ အသံဘဲၾကားရတဲ ့
သေဘာေပါ ့။
လူေတြ အနားနားကပ္ျပီး တိုးတိုး
တိုးတိုး ေျပာလိုက္ ေ႐ွ ့နားမွာ အ
ေနာက္ဖက္မွာ လူ ၃ ေလးေယာက္
ျငင္းခံုေနသလို စကားေျပာသံေတြ
ဘာအေၾကာင္းအရာေျပာမွန္းေတာ့
ေသခ်ာဂဏမသိရဘူးတဲ ့။
ၾကည္ ့ရတာ အတင္းအုပ္ တဲ ့မိန္း
မေတြ ေသလို ့သရဲျဖစ္တာလားမ
သိဘူးေႏွာ္။ လူၾကီးေတြေျပာျပတာ
ကေတာ ့တေစၥတီးတိုဒေကာင္ဟာ
ေၾကာက္စရာမေကာင္း ခရီးသြားရ
တာအေဖာ္႐ွိသလိုလို အျပင္းေျပ
သတဲ ့။အေကာင္အထည္ၾကီးျဖဲ
ယဲေျခာက္တာတို ့ အသားစိမ္း ငါး
စိမ္းေတြလိုက္ဆြဲတာတို ့မလုပ္ဘူး
တဲ ့။
တစ္ခါက ဘေဒြးစံတင္တို ့လင္မ
ယား သနပ္ဖက္ျခံကအျပန္လိုက္
လာဖူးသတဲ ့။လၻက္ သနပ္ဖက္တို ့
ဆိုတာ ေတာထဲ႐ြာျပင္ ေတာင္ကုန္
လွိဳေတြ ေခ်ာင္းကမ္းပါးေတြနဲ ့ျခံ
တည္ရတာ ႐ြာနဲ ့နာရီ၀က္ တစ္နာ
ရီ ေျခလ်င္လမ္းေလ်ာက္သြားရ
တာ ပလိုင္းေတြေတာင္းေတြ စား
အိုးစားခြက္နဲ ့ဓား ေပါက္ဆိန္ေပါက္
ျပား အစ႐ွိတဲ ့ပစၥည္းကရိယာအစံု
နဲ ့လမ္းေလွ်ာက္နိုင္တဲ ့ကေလးက
လက္ကတြဲ လမ္းမေလွ်ာက္တတ္
ေသးတဲ ့ကေလးကပလိုင္းထဲထည့္
လြယ္ျပီး အိမ္႐ွိလူကုန္ ျခံထဲသြား
ၾကတာ။
ျခံတဲေရာက္ေတာ ့ေတာင္ေျချခံစပ္
မွာထိုးထားတဲ ့သက္ကယ္တဲေလး
မွာ ကေလးေတြထား မီးဖိုမွာမီးေမႊး
ေတာထဲကကန္ဇြန္းဥ ပိန္းဥ ေတြ
ဒန္အိုးနဲ ့ျပဳတ္ မိဘေတြက ျခံထဲ
လၻက္ခူး သနပ္ဖက္ခူးသြားၾက။က
ေလးေတြက ေခ်ာင္းထဲဆင္းငါးဖမ္း
ငွက္ပစ္ မီးဖုတ္စား တေရးတေမာ
အိပ္တဲ ့လူကအိပ္ေပါ ့။
က်ေနာ္တို ့ညီအကိုႏွစ္ေယာက္
အိပ္ေနတံုးေတာ ့တဲေဘးကေန
တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ ့မိန္းမအသံလိုလို
အဖြားၾကီးရီသံလိုလိုၾကားဖူးတယ္။
တဲျပင္ထြက္ၾကည္ ့ေတာ ့လဲဘာမွ
မ႐ွိဘူး။အသံလည္းတိတ္သြား
တယ္။သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ေကာင္လည္းျဖစ္နိုင္ပါတယ္။အတိအက်
ေတာ ့ေျပာမရဘူး။လူၾကီးေတြမ
ဟုတ္တာေတာ ့ေသခ်ာတယ္။လူ
ၾကီးေတြကတစ္ဖက္ေတာင္ေၾကာ
ေရာက္ေအာင္အလုပ္သြားတတ္လို
ပါ။
ဘေဒြးစံတင္တို ့လင္မယားက
ျခံမွာအလုပ္မ်ားလို ့႐ြာျပန္မိုးခ်ဳပ္
သြားတံုး ႐ြာကလူေတြ နဲအဆက္
ျပတ္သြားေတာ ့က်ားတို ့၀က္၀ံတို ့
နဲ ့ေတြ ့မွာေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့ျပန္
လာၾကတာ။ ေ႐ွ ့နားကလူတစ္အုပ္
စကားတေျပာေျပာသြားေနတာ
ၾကားရလို ့အမွီလိုက္တာ မိနစ္၂၀
ေလာက္ၾကာလည္းမမွီ ဘူးတဲ ့အ
သံပဲၾကားရျပီး အျမန္လိုက္လည္း
မမွီဘူးတဲ ့ေဟာဟဲလိုက္မွ အ
ေနာက္ဖက္က ဟားတိုက္ရီသံေတြ
ညာသံေပးျပီးလိုက္လာသလိုၾကား
သာၾကားရ လူေတြက်န္ေသးတာ
ပဲဆိုျပီးရပ္ေစာင္ ့ေနတာေတာင္ေပၚ
မလာဘူးတဲ ့။႐ြာထဲေရာက္မွအသံ
ေပ်ာက္သြားသတဲ ့။
အဲလို ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္
တေစၥ လည္း႐ွိတဲ ့အေၾကာင္းေရး
သားလိုက္ရပါသည္။
Ohe Sue Usoe ။