.jpg){kind=small}
ဒီတုန္းက တာေတက ခုႏွစ္တန္းဗ်။ၿမိဳ႕ေက်ာင္းတက္ေန
သုသာန္ေက်ာင္း
က်ဳပ္တို႔ေခါတ္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမ
ဘထစ္ကလည္းမေခဘူးဗ်။လူကသာ အထစ္ေနတာ။သခ်ၤာလႊတ္ေတာ္တဲ့ေကာင္
"ဘခ်စ္က လူေတာ္ပဲကြ "
လို႔ ဆရာေတြက ခ်ီးမြန္းတိုင္း ဒီေကာင္က....
"ဟာ-ဟာ-ဒီ-ဒီေလာက္-လည္း မ-မ-ဟုတ္-ပါ-ပါ-ဘူးဆ-ဆ-ရာ "
လို႔ ဒီေကာင္ ဘထစ္က ျပန္ေျပာေနက်ဗ်။
တစ္ခါက သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုမိေတာ့ မ်က္ေမွးက ဘထစ္ကို ေျပာသဗ်။
"ေဟ့ေကာင္ ဘထစ္ မင္း စကားမထစ္ေအာင္ ေျပာႏိုင္ရင္ ငါေငြတစ္က်ပ္ေပးမယ္ "
"မင္း-မင္း-တ-တ-ကယ္-ကယ္-လား-မ်က
"ဟာ တကယ္ေပါ့ကြ၊ဘထစ္ရ၊ဒီေကာင္ေတြ သက္ေသရိွေနတာပဲေလ၊ကဲကြာ ငါေငြတစ္က်ပ္ကို တာေတဆီမွာ အပ္ထားမယ္ ၊ မင္း မထစ္ေအာင္ေျပာႏိုင္ရင္ တာေတဆီမွာ အပ္ထားမယ္ ၊ မင္းမထစ္ေအာင္ေျပာႏိုင္ရင္ တာေတဆီက မင္းေတာင္းယူလိုက္ ၊ မင္းထစ္သြားရင္ေတာ့ ငါ့ေငြတစ္က်ပ္ကို ငါျပန္ယူမယ္၊ ကဲ ဘယ္လိုလဲ"
"ေဟ့ ေဟ့ ေကာင္-ေကာင္-မ်က္-မ်က္-မ်က္-ေမွ
"ေအ မင္း တစ္ကယ္ေနာ္၊ဒီမွာ ေငြတစ္က်ပ္၊ငါ တာေတကို အပ္လိုက္ၿပီေနာ္"
"ကဲ ဘထစ္ေရ ဆိုေပေတာ့ ၊မထစ္မွ ဒီတစ္က်ပ္ရမယ္ေနာ္ ေဟ့ေကာင္ "
က်ဳပ္က ဘထစ္ကိုေငြတစ္က်ပ္ေထာင္ျပရင္း ေျပာလိုက္တယ္ဗ်။
"ကဲ ကဲ ငါ-ငါ-စ-စ ဆို-ၿပီး-ၿပီးေနာ္ "
"ေအးပါ စပါ စပါ အဆိုေတာ္ ေမာင္ဘထစ္ရာ "
ဘထစ္က ေခါင္းကေလး နည္းနည္းငဲ့လိုက္ၿပီး စဆိုတယ္ဗ်။
"ပန္းႏြယ္ကစိမ္း၊စိမ္းတယ္ ၊ စံုနံ႔သာၿမိဳင္ ရွာပံုဖြင့္ပါလို႔ ရယ္၊ ရင္နင့္ေအာင္ ခ်စ္ရွာခဲ့သူ၊ အပူတျပင္းရွာေဖြ.........."
ဟာ အာဂဘထစ္ ပဲဗ်ဳိ႕။စကားေျပာတာသာ ထစ္တာဗ်ဳိ႕၊သီခ်င္းဆိုေတာ့ တစ္ခ်က္မွကို မထစ္တာဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔အားလံုး အံ့ဩၿပီး ဘထစ္ကို ေငးၾကည့္ေနၾကရတာေပါ့ဗ်ာ။တြံေတးသ
"ေဟ့ -ေဟ့ -ေကာင္ ေကာင္-တာ-တာ-ေတ-ေတ ေပး-ေပး တစ္-က်ပ္-က်ပ္"
"ဟား ဟား ဟား ဟား ဟား"
က်ဳပ္တို႔ေတြဆိုတာ ရယ္လိုက္ၾကတာဗ်ာ။ မ်က္ရည္ပါေတြ ေတာင္ထြက္က်လို႔ဗ်ဳိ႕။ေငြတစ္က်ပ
"ဘထစ္ရာ သီခ်င္းဆိုတာေတာင္ မထစ္ပဲနဲ႔ ၊စကားကိုလည္း မထစ္ေအာင္ေျပာပါလားကြာ"
"ဟာ-ဟာ မ-မ-မ-ရ-ရ- ဘူး-ကြ-ကြ"
သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးထဲမွာ ဘထစ္က က်ဳပ္ကိုပိုခင္တယ္ဗ်။ က်ဳပ္ကလည္း သူဘာေတြလုပ္လုပ္ အၿမဲလိုက္တဲ့ေကာင္မို႔လို႔ထင္တယ
"ေဟ့-ေဟ့-ေကာင္-ေကာင္-တာ-တာ-တာ ေတ-ေတ-ဘာ-ဘာမွ -မ-မ-ပူ-ပူ နဲ႔ မ-မနက္-ျဖန္-ခါ-ခါ-ငါ-ငါ-ပိုက္-
ေျပာတဲ့ အတိုင္းပဲ ဗ်ာ။
ေနာက္ေန႔မွာ ဘထစ္ပိုက္ဆံေစ့ေတြ ယူလာတယ္ဗ်။တစ္မက္ေစ့၊ငါးမူးေစ့၊
"ကဲ-ကဲ-ေဟ့-ေဟ့-ေကာင္-ေကာင္-ေတြ
က်ဳပ္တို႔အုပ္စုလည္း ဘထစ္ယူလာနာတဲ့ ပိုက္ဆံေစ့ေလးေတြကို သဲထဲမွာခ်ၿပီး ဖေနာင့္ေလးေတြနဲ႔ လွည့္ၿပီးပြတ္တာေပါ့ဗ်ာ။သိပ္ၿပီ
ဒီတုန္းက တစ္မတ္ေပးရင္ ထမင္းေၾကာ္ကို ဝက္သားဟင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔စားရတ
ေအာင္သိန္းတို႔၊မ်က္ေမွးတို႔ကေတ
"ဘထစ္ မင္းကို ငါတစ္ခုေမးခ်င္လို႔ကြ"
က်ဳပ္က ဘထစ္ကို ေက်ာင္းကေရအိုးစင္မွာ ေရေသာက္ရင္းေမးလိုက္တယ္။
"ေမး-ေမး-ေလ-ကြာ၊တာ-တာ-ေတ-ရာ"
"မင္း အဲ့ဒီပိုက္ဆံေစ့ေတြ ဘယ္ကရလာတာလဲ ဘထစ္"
"ဟာ-မင္း-မင္း-က-က-လဲ-ဘာ-ဘာ-မ်ာ
တာေတဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း အင္မတန္စပ္စု ခ်င္တဲ့ေကာင္။တစ္ခုခုကို သိခ်င္ရင္ သိပ့္ေအာင့္ထားႏိုင္တဲ့ေကာင္မွမ
ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ညေနေတာင္ အေတာ္ေစာင္းေနၿပီဗ်။ က်ဳပ္ဘထစ္နဲ႔ လိုက္သြားတယ္။ၿမိဳ႕စြန္ေရာက္ေတာ
"တာ-တာ-ေတ-ေတ-လူ-လူ-ေတြ-ေတြ-က သခ်ၤဳႋင္းကုန္းဆို-ဆို-ရင္-ရင္ -ေၾကာက္-စ-စ-ရာ-ရာ လို႔- ထင္-ထင္-ေန-တာ-တာ-ကြ၊ တ-တ-ကယ္-ေတာ့-သခ်ၤဳႋင္း-ကုန္း-က
"ဟုတ္လားကြ၊ ဘထစ္ရ ၊ဘာေတြမ်ား စိတ္ဝင္စားစရာေတြ ရိွလို႔တံုး"
"ဟာ-ဟာ-တာ-တာ-ေတကလည္း-ရိွ-ရိွ-တ
"ေဟ မဖဲဝါ ဟုတ္လား ဘထသ္၊မဖဲဝါဆိုတာ တစ္ကယ္ရိွလို႔လား ကြ"
"ရိွ-ရိွ -တာ- တာ-ေပါ့-ကြ၊ မ-ဖဲ-ဝါ-ဝါ -က-ငါ-ငါ-နဲ႔-ခင္-ခင္ ခင္တယ္-ကြ"
"ဟာ မဖဲ ဝါက မင္းနဲ႔ ခက္တယ္ ဟုတ္လား ဘထစ္၊ မင္းကြာ၊ ေပါက္ကရ သိပ္ေျပာတဲ့ေကာင္ပဲ"
"တ တ ကယ္ ေျပာ ေျပာ တာ တာ ကြ "
"ဒါဆိုရင္ မင္းက မဖဲဝါကို ျမင္ဖူးတာေပါ့ ဟုတ္လား ဘထစ္"
"ေအး"
"ကဲ ေျပာ စမ္းကြာ၊ မဖဲဝါပံုစံက ဘယ္လိုတံုး"
"အ အ ရပ္ အ အ ရွည္ ႀကီး ႀကီးကြ၊ ဆယ္ ဆယ္ ေပ ေလာက္ ရိွ ရိွ တယ္၊ ဆံ ဆံ ပင္ ဖား လ်ား ႀကီး ခ် ခ် ထား ထားတာ မ်က္ မ်က္ လံုး အ အ ႀကီး ႀကီး ပဲ ျပဴ ျပဴ ႀကီး ထ ထဘီ အ အ နက္ အ က်ၤႌ အ အ နက္ ဝတ္ ဝတ္ တယ္ သခ်ၤဳႋင္း ေတြ ေတြ ကို သူ သူ ပိုင္ ပိုင္ တာ တာ ကြ"
"ေဟ ဟုတ္လား၊မင္း ဒါေတြ ဘယ္လို သိတာတံုး "
"ငါ့ ငါ့ ဆ ရာ ရာ ေတာ္ ေျပာ ေျပာ တာ ကြ၊ ဆ ဆ ရာ ေတာ္ ေတာ္ လည္း မ မ ဖဲ ဝါ ကို သိ သိ တယ္ "
"ဪ ဒီလိုကိုး၊ မင္း မဖဲ ဝါ ႀကီးကို ေတြ႕ ေတာ့ မေၾကာက္ဘူးလား ကြ၊"
"တာ တာ ေတက ကလည္း မ မ ေၾကာက္ ေၾကာက္ ဘဲ ေန ေန မ လား ကြ ၊ ေၾကာက္ ေၾကာက္ တာ ေပါ့။ ဒါ ဒါ ပင္ မဲ့ မဲ့ ခ ဏ ခဏ ခ ခဏ ေတြ႕ ေတာ့ မ မ ေၾကာက္ ေတာ့ ေတာ့ဘူး ေပါ့ ေပါ့ကြ "
ဘထစ္နဲ႔ လိုက္လာမိတာ မွာၿပီလားလို႔ က်ဳပ္ေတြးလိုက္မိတယ္ ဗ်။လိုက္လာၿပီးမွ ေတာ့ မထူးပါဘူးလို႔ပဲ ေတြးလိုက္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ကုကၠိဳပင္လမ္းဆံုးကာနီးမွာ သခ်ၤဳႋင္းဇရပ္ျဖဴျဖဴႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ဗ်။ဇရပ္မေရာက္ ခင္မွာ သုသာန္ေက်ာင္းဗ်။ ဘထစ္က ေက်ာင္းေပၚတက္ၿပီး သူတို႔ေက်ာင္းသားကေလး သံုးေယာက္ေနတဲ့ အခန္းထဲကို သြား ၿပီးလြယ္အ္တ္ထားတယ္။ေက်ာင္းထဲမွ
"ဦးပဥၨင္း ဆ ဆ ရာ ေတာ္ ဘယ္ ဘယ္ ႂကြ သြား တံုး"
"ဟိုဘက္လမ္းက ဦးျပဴးတို႔အိမ္ႂကြ သြားတယ္၊ဦးျပဴးမိန္းမ ေနမေကာင္းလို႔ ၊သတင္းေမးရင္း ပရိတ္လည္း ရြတ္ရင္း ေပါ့ကြာ"
"တင္ တင္ ပါ့ ဘုရား၊ကဲ တာ တာ တာ ေတ လာ သြား သြား ၾက မယ္ "
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ဘထစ္က ေက်ာင္းေပၚကေန အေျပးဆင္းသြားတယ္။ က်ဳပ္လည္း သူ႕ေနာက္ကို လိုက္ရတာေပါ့။
ဘထစ္က အုတ္ဂူေတြဘက္ကို မသြားဘူးဗ်။အေလာင္း ေတြ က်င္းတူးၿပီးျမႇဳပ္တဲ့ဘက္ကိုသြာ
"ဒီေနရာေတြမွာ အေလာင္းေတြ ျမႇဳပ္တာ ထပ္လာေတာ့ ေအာက္ကျမႇဳပ္ထားတဲ့ အ႐ိုးေတြ ေဖာ္ပစ္ရတာေပါ့ကြာ၊အဲ့ဒီလို ေဖာ္ပစ္တဲ့ ေခါင္းခြံေတြထဲမွာ လူတို႔ ကူးတို႔ခ ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ပိုက္ဆံေစ့ေတြ ရိွေနတာေပါ့ကြ"
အခု က်ဳပ္ျပန္ေျပာျပ သလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။သူခါတိုင္းေျပာ
"ေဟ ဒါဆိုရင္ မင္းယူလာတဲ့ ပိုက္ဆံေစ့ေတြက ကူးတို႔ခ ပိုက္ဆံေတြေပါ့ ဟုတ္လား"
"ေအး ေအး ေလ ဘာ ဘာ ျဖစ္ တံုး ၊ ပိုက္ ပိုက္ဆံ က ပိုက္ ပိုက္ ဆံ ပဲ ေပါ့ ေပါ့ ကြ"
"ေအ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ေလ "
ဘထစ္က ေျပာေျပာဆိုဆို ေျမပံုေတြ ၾကားထဲ ေလွ်ာက္သြားၿပီး ေခါင္းခြံေတြ လိုက္ရွာေနတယ္ဗ်။
" မင္း မင္း မ မ လိုက္ လိုက္ နဲ႔ ၊ဒီ ဒီ မွာ ေန သံ သံ စူး စူးမယ္၊ ဒီ သံ သံ ေတြ ေတြ က စူး စူး ရင္ အ အ ဆိပ္ျပင္း ျပင္း တယ္ ကြ"
"ေအး ေအးငါမလိုက္ေတာ့ဘူး ဒီကပဲ မင္းကို ၾကည့္ေနမယ္"
ဘထစ္က ေတာ္ေတာ္ ကြၽမ္းက်င္ပံုရတယ္ဗ်ဳိ႕။ေျမပံုေ
"ကဲ တာ တာ တာ ေတ ေတြ႕ ေတြ႕ ၿပီး လား ငါ ငါ ပိုက္ ဆံ ဆံ ဘယ္ လို လို ရ ရ တယ္ ဆို ဆို တာ ျမင္ ျမင္ ၿပီ မ ဟုတ္ဟုတ္ လား"
"ေအ ျမင္ပါၿပီကြာ၊ ျမင္ပါၿပီ၊ ဒါထက္ မဖဲဝါ ရိွသလားကြ ဘထစ္ရ"
"မ မ ေတြ႕ ေတြ႕ တာ ၾကာ ၾကာ ၿပီ ကြ၊ သူ သူ မရိွ ရိွ ရင္ ဒီ သခ်ၤဳႋင္းကို ကို သ သ ဘက္ ႀကီး တစ္ တစ္ ေကာင္ ကို အ အ ေစာင့္ ထား ထား တယ္ ကြ၊ နား နား ရြက္ အ အႀကီး ႀကီး တဲ့ ကြ ငါ ငါ ေတာ့ မ မ ျမင္ ဖူး ဘူး၊ ျမင္ ျမင္ ဖူး တဲ့ တဲ့ လူ လူ ေတြ ရိွ ရိွ တယ္"
" ဟာ ဟုတ္လား ကြ၊ ဘထစ္ရ သူတို႔က ဒီသခ်ၤဳႋင္းကုန္းမွာ ဘာကို ေစာင့္ေနတာတံုးကြ ဘထစ္ရ"
" တာ တာ ေတ ရ ေမွာ္ ေမွာ္ ဆ ဆ ရာ ေတြ၊ ေအာက္ ေအာက္လမ္း ဆ ဆရာ ေတြ က သ သခ်ၤဳႋင္း ထဲ ထဲ မွာ မ မ ဟုတ္ တာ တာ ေတြ လာ လာ ၿပီး စီ ရင္ ရင္ ၾက တာ ကြ၊ ေျခာက္ ေျခာက္ လွန္႔ ထုတ္ ထုတ္ ရ ရ တယ္၊ မ မ ရ ရင္ အ အ အ ေသ သတ္ သတ္ ပစ္ ရ တာ တာ ကြ "
"ေဟ ဟုတ္လား၊ဒီ သခ်ၤဳႋင္းထဲမွာ ေအာက္လမ္းဆရာ ေတြ ေသဖူးသလားကြ "
" ေဟာ ေသ ေသ တာ ေပါ့ ေပါ့ ကြ၊ တစ္ ႏွစ္ ႏွစ္ ကို သံုး သံုး ေယာက္ ေလာက္ ေလာက္ ေသ တယ္ ကြ "
"ဟင္ ဟုတ္လားကြ ဘထစ္ရ၊ ဪ မင္းေျပာတာ ဟုတ္တာပဲ ကြ၊ သခ်ၤဳႋင္း ကုန္းဆိုတာ စိတ္ဝင္စားစရာ ေတြ ရိွေနတာပဲ "
က်ဳပ္ဘထစ္ ဆီက ျပန္လာေတာ့ တစ္လမ္းလံုး ေတြးလာ တာေပါ့ဗ်ာ။မနက္က ကူးတို႔ခ ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ ဝယ္စားထားတဲ့ ဝက္သားဟင္းနဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ကို သတိရၿပီး ရင္ထဲမွာ ပ်ဳိ႕သလိုေတာင္ ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ဳိ႕။က်ဳပ္မ်က္စိထဲ
"ငါေတာ့ မင္းကို ေတာ္ေတာ္ ကို အံ့ဩသြားတာပဲကြာ၊မင္း အရြယ္ေလးနဲ႔ ဒါေတြကို သိေန တတ္ေနတာကို ငါအံ့ ဩတာကြ"
"တာ တာ ေတ မင္း မင္း တို႔ မသိ သိ တာ အ အ မ်ား ႀကီး ရိွ ရိွ တယ္ ကြ"
"အမယ္ ဘာေတြမ်ား ရိွလို႔လဲကြ"
"မင္း မင္း တို႔ လူ လူ ကို ဟား ဟား တိုက္တာ ျမင္ ျမင္ ဖူ သ သလား ကြ"
"ဘာကြ ၊ ဟားတိုက္တာ ဟုတ္လား၊ ငါျဖင့္ ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးဘူး၊ ဟားတိုက္တယ္ဆိုတာ ရယ္တာပဲ မဟုတ္လား"
"ဟား ဟား ဟား ဟား "
ဘထစ္က က်ဳပ္စကားၾကားေတာ့ ေအာ္ရယ္တယ္၊ဒီေကာင္က ရယ္တာက်ေတာ့ မထစ္ဘူးဗ်။
" ဟာ ဟာ တိုက္ တာ တာ ရယ္ ရယ္ တာ တာ မဟုတ္ ဟုတ္ ဘူး ကြ၊ လူ လူ ကို ပက္ ပက္ လက္ လွန္ လွန္ အိပ္ ခိုင္း ခိုင္း ၿပီး လက္ညိႇဳး နဲ႔ နဲ႔ မ မ လိုက္တာ ေလ ေလ ထဲ မွာ ေျမာက္ ေျမာက္ သြား တာ တာ ကြ၊ လူ လူ က ေပါ့ ေပါ့ က က ေလး ျဖစ္ ျဖစ္ သြား တာ "
"ေဟ ဟုတ္လားကြ၊ ငါေတာ့ ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးပါဘူး ကြာ ဒါေတြ မင္းဘယ္က တတ္တာတံုး "
က်ဳပ္က တစ္ကယ္ကို အံ့ဩၿပီး ေမးမိတာ ဗ်။ဘထစ္က က်ုပ္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးေနတယ္။
"အဲ့ အဲ့ ဒါေၾကာင့္ မင္း မင္း တို႔ မ သိ သိ တာ အ မ်ား မ်ား ႀကီး ရိွ ရိွ တယ္ တယ္ လို႔ ေျပာ ေျပာ တာ ေပါ့ ၊ ဒီ ပ ညာ ညာ ကို သခ်ၤဳႋင္း ဇ ဇ ရပ္ မွာ အ အ စီ အ ရင္ လာ လာ လုပ္ တဲ့ ေအာက္ ေအာက္ လမ္း ဆ ရာ သာ သာ ဂ ရ သင္ သင္ ေပး သြား သြား တာ ကြ"
"မင္း ငါ့ကို လုပ္ျပမလား၊ ငါ အဲ့ဒါကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စား တယ္ ကြ"
က်ဳပ္က ဘထစ္ကို သူေျပာတဲ့ ဟားတိုက္တယ္ဆိုတာလုပ္ျပဖို႔ ေျပာေရာ ဗ်။
"ေအ ေအ ပါ တစ္ တစ္ ရက္ ေလာက္ ေတာ့ ငါ ငါ လုပ္ ျပ ျပ ပါ ပါမယ္ "
က်ဳပ္က သူေျပာတာကို ေသ ေသခ်ာခ်ာ ေတြမိေနတာဗ်။
"လူကို လက္ညိႇဳးနဲ႔ မ,ရင္ လူကေပါ့ၿပီး ေလထဲကို ေျမာက္တက္သြားမယ္ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ ဟုတ္ ပါ ပါ တယ္ ဆို ဆို မွ ကြာ"
"ဒါ ဆိုရင္ မင္းဘယ္ေတာ့ လုပ္ျပမွာတံုး"
" အ အ ေျခ အ အ ေန ေပး ေပး တဲ့ ေန႔ ေန႔ ေပါ့ ကြာ၊ လူ ရွာ ရွာ ရ ရ အံုး မွာ ကြ"
"လူ ရွာရမယ္၊ ဟုတ္လား၊ ဘာလုပ္ဖို႔တုန္း "
" ခုႏွစ္ ေန႔ ေန႔ ၊ ခုႏွစ္ နံ နံ စံု စံု မွ ရ ရ တာ တာ ကြ"
"ေဟ ဟုတ္လား၊ ခုႏွစ္ရက္ သားသမီးစံုမွ ရမွာေပါ့ ဟုတ္လား ဘထစ္"
"ေအ ေအ ဟုတ္ ဟုတ္ တယ္ ကြ"
ဟားတိုက္တဲ့ ကိစၥက ဒီမွာ စကားျပတ္သြားေရာဗ်။
ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းကပြဲ ကနီးနီးလာတဲ့ အခါ ယိမ္းေခါင္းေဆာင္ ေအာင္သိန္းက တစ္ပတ္ကို တစ္ည ေက်ာင္းမွာ အိပ္ၿပီး ညဥ့္နက္တဲ့ အထိ ယိမ္းတိုက္ဖို႔ ေျပာသဗ်။ အားလံုးက သေဘာတူတယ္။ဆရာေတြ ေရာ၊ မိဘေတြက ပါ သေဘာတူၾကတယ္ဗ်။ ဘထစ္ ဘုန္ႀကီးက လည္း ခြင့္ေပးတယ္။
က်ဳပ္တို႔ အဖြဲ႕ ည ၁၁နာရီ အထိ ယိမ္းတိုက္ၾကတယ္။ၿပီးမွ ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီး အေပၚထပ္မွာ ေစာင္ေလးၿခံဳၿပီး ေကြးၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမွာတင္ ဘထစ္က က်ဳပ္ကိုေမးေတာ့တာပဲ ဗ်။
"တာ တာ ေတ မင္း ကို ငါ ငါ ေျပာ ထား တဲ့ ကိစၥ လုပ္ လုပ္ ရင္ ရ ၿပီး ၿပီး ကြ"
"ေဟ ဘာ ကိစၥတံုးကြ ဘထစ္ရ"
" ဟာ တာ တာ ေတ က လည္း ေမ့ ေမ့ သြား သြား ၿပီ ထင္ ထင္ တယ္"
"ေအးပါ ဘထစ္ရာ၊ငါ့ကို ေျပာပါအံုးကြ။ ဘာကိစၥတံုးဆိုတာ"
"ဘာ ဘာ ကိစၥ ရ ရ မွာ လဲ လဲ ၊ ဟား ဟား တိုက္ တိုက္ တာ၊ တာ ေလ မင္း မင္း ၾကည့္ ၾကည့္ ျခင္ လို႔ လို႔ ဆို "
" ဟာ ဟုတ္သားပဲ ကြာ၊ ငါေမ့ေနတာ ကြ ၊ ေအမင္းအဲ့ဒါလုပ္လို႔ရမလား၊ ခုႏွစ္ ရက္သားစံုမွ ရတယ္ဆို "
"ငါ ငါ ေမး ၾကည့္ ၾကည့္ ၿပီး ၿပီ ၊ တို႔ အ အထဲ မွာ ခု ခုႏွစ္ ရက္ ရက္ စံု စံု တယ္ကြ"
"ဟာ ဒါဆို လုပ္ကြာ ဘထစ္၊ ငါၾကည့္ခ်င္တယ္ကြ"
"ေအး ေအး ပါ ငါ ငါ လုပ္ ျပ ျပ ပါ့မယ္ ၊ မင္း မင္း ဒီ ေကာင္ေတြ ေတြ ကို ေျပာ ေျပာ ထား လိုက္ "
"ေအး ေအး စိတ္ခ်၊ ဘထစ္ ဒီေကာင္ေတြ စိတ္ဝင္စားသြားေအာင္ ငါေျပာျပမယ္. ဟား ဟား ဟား ဟား ဆရာႀကီး ဘထစ္ရဲ႕ အစြမ္းကို ေတြ႕ရေတာ့မွာ ေပါ့ကြာ "
ေနာက္ေန႔ကစၿပီး က်ဳပ္က ယိမ္းအဖြဲ႕ ကေကာင္ေတြကို တျဖည္းျဖည္းေျပာျပၿပီး စည္း႐ံုးတာေပါ့ဗ်ာ။ဒီေကာင္ေတြ စိတ္ဝင္စားေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာျပတာေပါ့ဗ်ာ။
"ကဲ ဘထစ္ေရ ၊ငါ့တာဝန္ေတာ့ ၿပီးၿပီေနာ္၊ မင္းတာဝန္ပဲ ရိွေတာ့တယ္"
"ေအးပါ၊ ဒီ တစ္ ပတ္ ပတ္ ေက်ာင္း ေက်ာင္း မွာ ည ည အိပ္ ရင္ ငါ ငါ လုပ္ ျပ ျပ မယ္"
က်ဳပ္က ဘာမဆိုစပ္စုခ်င္တဲ့ ေကာင္ဆိုေတာ့ အရမ္းကို ေပ်ာ္ေနတာဗ်။အဲ့ဒီည ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစလို႔ေတာင္ ဆုေတာင္းေနတာဗ်။
ဒီလိုနဲ႔ ညအိပ္ရမယ့္ေနကို ေရာက္ၿပီဗ်ဳိ႕။
ဘထစ္က လိုတဲ့ပစၥည္းကေလးေတြ ဝယ္တယ္ဗ်။
တစ္ျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။အေမြးတိုင္ ဖေယာင္းတိုင္ လက္ဖက္ဗ်။
အဲ့ဒီညေရာက္ေတာ့ ည၁၀ နာရီ ေလာက္မွာ ေဗြးထုတ္ ယိမ္းတိုက္တာ ၿပီးေရာဗ်။ ဒီမွာတင္ ဘထစ္ အလုပ္စေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
ဘထစ္ခိုင္းတဲ့ အတိုင္း က်ဳပ္တို႔က လုပ္ေပးရတာေပါ့ဗ်ာ။ စားပြဲႀကီး တစ္လံုးကို အခန္းလယ္ေရြ႕ၾကတယ္။ၿပီးေတာ့ လူေကာင္ ခပ္ေသးေသး မ်က္ေမွးကို စားပြဲ ေပၚမွာပက္လက္ အိပ္ခိုင္းတယ္ဗ်။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းတည့္တည့္မွာ ခံုတစ္လံုးခ်ၿပီး အေမႊးတိုင္၊ဖေယာင္းတိုင္ထြန္း လက္ဖက္ပြဲ တင္လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ တနဂၤေႏြ သားေအာင္သိန္း၊ တနလၤာသား ခ်စ္ေသာင္း၊အဂၤ ါသား စံပ ၊ ဗုဒၶဟူးသား ရန္ပိုင္၊ၾကာသပေတးသား ၿမိဳ႕သား၊ ေသာၾကာသား ေသာင္းေဖ၊ စေနသား တက္ခါး ၊ အစဥ္အတိုင္း ေနရာခ်လိုက္တယ္ဗ်။က်န္တဲ့ လူေတြက ေဘးကပဲ ဝိုင္းၾကည့္ေနတာဗ်။ ဘထစ္ကေတာ့ ဆရာ ႀကီးေပါ့ဗ်ာ။
"ကဲ နား နား ေထာင္ မင္းတို႔ရဲ႕ လက္ လက္ ညိႇဳး ညိႇဳး ႏွစ္ ေခ်ာင္း ေခ်ာင္း ငို မ်က္ ေမွး ေမွး ရဲ႕ ေက်ာ ေက်ာ ကုန္း ကုန္း ေအာက္ ေအာက္ ကို ထိုး ထိုး သြင္း သြင္း ထား ၾက ၊ ၿပီး ၿပီး ရင္ တနဂၤေႏြ သား သား က စၿပီး ေဟာ ေဟာ ဒီ လို ေခါင္း ငံု႔ ငံု႔ ၿပီး ဟား လို႔ ေခါင္း က စ စ ၿပီး ေအာက္ ေအာက္ ဘက္ ကို ကို လုပ္ လုပ္ လိုက္ ၊ သူဆံုး ဆံုး သြားတဲ့ ေန ေန ရာ က တနၤလာ သား သား ကဆက္ ၿပီး ဟား လို ့ လုပ္ လုပ္ ေျခ ေျခ ေထာက္ ဘက္ ဘက္ ကို လုပ္ လုပ္ သြား ၿပီး ၿပီး ရင္ အဂၤ ါသား၊ ၿပီး ၿပီး ရင္ ဗုဒၶဟူး ဟူး၊ ၾကာ ၾကာ သာ ပ ေတး ေတး ၊ ေသာ ေသာ ၾကာ ၊ စ စ ေန၊ အဲ အဲ လို ဆက္ ဆက္ လုပ္ အဆက္ မ မ ျပတ္ ရ ရ ဘူး၊ ခု ႏွစ္ ပတ္ ပတ္ တိ တိ လုပ္ လုပ္ ရမယ္။"
"ဟုတ္ၿပီ၊ ဟုတ္ၿပီး ငါတို႔သိၿပီ ၊ကဲ စမယ္၊"
လို႔ေအာင္သိန္းက ေျပာၿပီး မ်က္ေမွး ရဲ႕ ေခါင္းနားကပ္ၿပီး ဟား လို႔ ပါစပ္ဟ ၿပီး လုပ္တယ္။ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ေသာင္း ၿပီးေတာ့ စံပ ၊ ၿပီးေတာ့ ရန္ပိုင္ ၊ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕သား၊ ၿပီးေတာ့ ေသာင္းေဖ ၊ၿပီးေတာ့ တက္ခါး။"
"ဟုတ္ ဟုတ္ ၿပီး တစ္ ပါတ္"
ေအာင္သိန္းက ျပန္စတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အစဥ္ အတိုင္း ၊
"ဟုတ္ ဟုတ္ ၿပီ၊ ႏွစ္ပါတ္ "
ေအာင္သိန္းက ျပန္စတယ္
" သံုးပါတ္"
"ေလးပါတ္"
"ငါး ပါတ္"
"ေျခာက္ ပါတ္"
"ခုႏွစ္ ပါတ္ "
" ဟုတ္ ဟုတ္ ၿပီ၊ မ မလက္ လက္ ညိႇဳး နဲ႔ မ ဟုတ္ ဟုတ္ ၿပီ"
ဟာ မ်က္ေမွးက အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ စန္႔စန္႔ႀကီး ျဖစ္ေနတာ ဗ်ဳိ႕ ေတာင့္ေတာင့္ ႀကီး ျဖစ္ၿပီး ေလထဲကို ႂကြ လာတယ္။ဟိုေကာင္ေတြက သူတို႔ ရင္ဘတ္ တည့္တည့္ ေလာက္ အထိ မထားၾကတယ္။
" ျဖည္း ျဖည္း ျပန္ ခ် ခ် "
ဘထစ္က ၫြန္ၾကားေနတာ ဗ်ဳိ႕။ ဘထစ္ ခိုင္းတဲ့ အတိုင္း လိုက္လုပ္ ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္ျဖင့္ အံ့ဩလိုက္တာဗ်ာ။ မ်က္ေမွးက ေလထဲမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ေပါေလာေပၚေနသလို ပံုစံ ဗ်။
" ျပန္ ျပန္ ျပန္ မ "
ေဟာ ေနာက္ တစ္ခါ မၾကျပန္ၿပီ ဗ်။ ေျမာက္လာတာပဲ။
" ခ် ခ် ျဖည္း ျဖည္း ျပန္ ခ်"
"ဟုတ္ ဟုတ္ ၿပီး ျပန္ ျပန္ မ မ"
ဒါဆိုရင္ သံုး ႀကိမ္ေျမာက္ မတာပဲ ဗ်။မ်က္ေမွး ကေတာ့ ဘာမွ သိပံု မရဘူးဗ်။ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္ေန
"ခ် ခ် ျဖည္း ျဖည္း ခ် ခ် "
ဘထစ္က ဆက္ၿပီးၫြန္ၾကားေနတယ္။
" ဟာ "
က်ဳပ္ေရာ က်န္တဲ့ လူေတြ အားလံုးဆီက ထြက္လာတဲ့ အသံ ဗ်။ အားလံုးအံ့ ဩသြားၾကတယ္။ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဒီတစ္ခါ ျပန္အခ်မွာ မ်က္ေမွးက လံုးဝ ျပန္မက်ေတာ့ဘဲ ေလထဲမွာ ေျမာက္က်န္ရစ္ခဲ့တာ ဗ်။
အားလံုး လန္႔ဖ်တ္ကုန္တာေပါ့ဗ်ာ။
ဘထစ္ကို အားလံုး ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတာေပါ့။ဘထစ္လဲ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူးဗ်။
" ေဟ့ေကာင္ေတြ မ်က္ေမွးကို ေအာက္ကိုဆြဲခ် ၾကကြာ"
ေအာင္သိန္းက ေျပာလိုက္ေတာ့ ေစာေစာက ဟား တိုက္တဲ့ ခုႏွစ္ေယာက္က ေအာက္ဆြဲ ခ်ၾကတာ နည္းနည္းမွ ကို ဆြဲခ်လို႔ မရတာဗ်ဳိ႕။
အဲ့ဒီတုန္းမွာပဲ ၾကည့္ေနတဲ့ အထဲက ျမင့္ဦးဆိုတဲ့ေကာင္ က "ဟီး " ကနဲ ထငိုပါေရာ။
"ဟာ ဘာျဖစ္တာ တုန္း"
လို႔ က်ဳပ္က ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။က်ဳပ္စကားေတာင
" ဟာ ဒါ ခု ခု ႏွစ္ စဥ္ တိုက္ တိုက္ တာ ကြ "
ဘထစ္ကေျပာတယ္။ဒါ ခုႏွစ္စဥ္တိုက္တာတဲ့ ။က်ဳပ္တို႔ က သူေျပာတဲ့ ခုႏွစ္စဥ္တိုက္တာ ကို ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးပါဘူးဗ်ာ။
" ဒါဆို ဘယ္လို လုပ္မလဲ ဘထစ္ ၊ေတာ္ၾကာ မ်က္ေမွး ေသသြားအံုးမယ္"
မ်က္ေမွးကေတာ့ ေလထဲမွာ စန္႔စန္႔ႀကီး ဗ်။
" ရ ရ တယ္၊ ငါ ငါ မ မ ဖဲ ဝါ ဝါ ကို ေခၚ ေခၚ မယ္ မင္း မင္း တို႔ မ်က္ မ်က္ စိ မိွတ္ မိွတ္ ထား ၾက မ မ ၾကည့္ ၾကည့္ နဲ႔ "
ေျပာ ေျပာဆိုဆို နဲ႔ ဘထစ္က တံခါးေပါက္ နားသြားၿပီး အ,ထစ္ အ,ထစ္နဲ႔ ေျပာတယ္ ဗ်။
" မ မ ဖဲ ဝါ အ အ ခု ခ်က္ ခ်က္ ခ်င္း က်ဳပ္ ဆီ ဆီ ကို လာ လာ ပါ၊ က်ဳပ္ ကို ကူ ကူ ညီ ပါ၊ က်ဳပ္ က်ဳပ္ က ဘ ဘ ခ်စ္ ခ်စ္ ပါ "
အားလံုး မ်က္လံုးမိွတ္ၿပီး ေခါင္းေတြ ငံု႔ထားတယ္။ ငိုတဲ့ အေကာင္ေတြက ငိုလို႔ေပါ့ဗ်ာ
က်ဳပ္ကေတာ့ အင္မတန္စပ္စုတဲ့ အေကာင္မို႔လား၊ မ်က္စိ ပိတ္မယ့္အစား မိက္ေတာင္မခတ္ပဲ ၾကည့္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။
" ဟာ "
တံခါ ေပါက္ကေန ဝင္လာတာဗ်ဳိ႕ ။ျဖဴျဖဴ ႀကီးဗ်။သဲသဲ ကြဲကြဲ ေတာ့ က်ဳပ္ မျမင္ရဘူး။ လူပံုစံ ပဲဗ်။အရပ္ဆယ္ေပေလာက္ ရိွမယ္ထင္တယ္။လက္ႏွစ္ဖက္ ေရွ႕ကိုတန္းၿပီးေလထဲမွာ ရမ္းလိုက္တယ္ ဗ်ဳိ႕။
"ေဟာ "
ေလထဲ ေျမာက္ေနတဲ့ မ်က္ေမွးလည္း ေအာက္ကို တျဖည္းျဖည္း က်လာတယ္။ငိုေနတဲ့ေကာင္ေတြလည္းတိ
ဘထစ္က က်ဳပ္ကိုလွမ္းၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနတယ္ဗ်ဳိ႕။က်ဳပ္လည္း ဒီေတာ့မွ ရင္ထဲက အလံုးႀကီး က် သြားတာေပါ့ဗ်ာ။
အဲ့ဒီညက အိပ္သာအိပ္ၾကတယ္။ဘယ္အိပ္ရဲေတာ့မ
ဘထစ္က က်ဳပ္နားကိုကပ္ၿပီးေမးတယ္ဗ်။
"မင္း မ မ ဖဲ ဝါ ဝါ ကို ေတြ႕ ေတြ႕ လိုက္ တယ္ မ မ ဟုတ္ လား"
"ေအ ငါေတြ႕လိုက္တယ္ ဘထစ္ အရပ္အျမင့္ႀကီးပဲကြ"
" ဟုတ္ ဟုတ္ တယ္၊ ငါ မင္း ကို ေျပာ ေျပာ ထား သား ပဲ မ မ ဖဲ ဝါ နဲ႔ ငါ ငါ နဲ႔ ခင္ ခင္ ပါ ပါ တယ္ လို႔ "
" ေအ ငါေတာ့ အခုယံုသြားပါၿပီ ဘထစ္ရာ၊ ေနာင္လည္းဘယ္ေတာ့မွ ဟားမတိုက္ေတာ့ ပါဘူးကြာ၊ မင္းလည္း ဒါမ်ဳိး ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္နဲ႔ ေတာ့ကြ ၊ မဖဲဝါသာ ေရာက္မလာရင္ ငါတို႔ ဒုကၡေရာက္ေတာ့မွာကြ"
က်ဳပ္စကားကို ဘထစ္ကေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၿပီး ေလးေလးနက္နက္ ေခါင္းညိမ့္ျပတယ္ဗ်။
ဒီညျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြ အျပင္မွာမေပါက္ၾကားေအာင္က်ဳပ္က အားလံုးကိုသတိေပးတယ္။အားလံုးကလဲ
လံုးဝအျပင္ကို မေပါက္ၾကားေစရဘူးလို႔ ကတိေပးၾကပါတယ္။
ဒါပင္မဲ့ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းတက္တဲ့အခါ ႀကိမ္လံုးႀကီး ကိုင္ၿပီး အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ အတန္းပိုင္ဆရာ ၊ ဆရာထြန္း ကိုေတြ႕ရေတာ့တာပဲ ဗ်ာ။
" ကဲ 'ဟား ' ဆရာ ႀကီးေတြ ဒီဘက္ႂကြပါအံုး "
ဆိုၿပီး က်ဳပ္ရယ္၊ ဘထစ္ရယ္၊ ေအာက္သိန္းရယ္၊ မ်က္ေမွးရယ္ ကို ႀကိမ္လံုးစာေကြၽးေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
ဇတ္လမ္း.....တာေတ။
post by ...#သရဲေလး...sky#
No comments:
Post a Comment