#ဖုတ္ေသာင္းက်န္းတဲ့ည#

မွတ္မွတ္ရရ ရြာက ဘြားတင္လွ ဆံုးတုန္းက အေၾကာင္းေလး ေဖာက္သည္ခ်အံုးမယ္။
ဘြားတင္လွက ေဒၚကပ္စီးဗ်။အလႉအတန္းဆို နည္းနည္းမွမရိွ။အိမ္ေရွ႕ဘုန္းႀကီး ဆြမ္းခံ ႂကြတာေတာင္ ေတြ႕ရင္ အိမ္တံခါးပိတ္ပစ္တာ။

သူ႕ဝမ္းေတာင္ သူမသထာဘူးဗ်။ သူကေယာက်္ာက မရိွေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ရြာမွာ သားမိႏွစ္ေယာက္ပဲေနတာ။ရြာနာမည္ေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ မေသခင္ထူးဆန္းတယ္ဗ်။တစ္ရက္ အသည္းအသန္ေနမေကာင္းျဖစ္ေတာ့ သားငတင္က နာမည္ႀကီး ဆရာဝန္နဲ႔ ျပဖို႔ လက္မခံဘူး။ပိုက္ဆံကုန္မွာစိုးလို႔တဲ့ ။ ေနာက္ဆံုး မတတ္ႏိုင္တဲ့ အဆံုး သားျဖစ္သူက ၿမိဳ႕တက္ၿပီး ဆရာဝန္ သြားေခၚတာေပါ့။ဘြားတင္လွ ႀကီးကေတာ့ တစ္ရြာလံုးၾကည့္မရေတာ့ ဘယ္သူမွ လာမၾကည့္ၾကဘူးေလ။အိပ္ယာထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တာေပါ့။ ငတင္က ဆရာဝန္ပင့္ၿပီးျပန္လာေတာ့ ဘြာတင္လွ တစ္ေယာက္ ေရခ်ဳိး ၊ သနပ္ခါးေတြ လိမ္းၿပီးလွပ ေနတာေတြ႕ေတာ့ ငတင္က အံ့ဩသြားတာေပါ့။
မနက္ကမွ အိပ္ယာထဲ ဘုန္းဘုန္းလဲ ၿပီး မစားႏိုင္မထႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ အေမအိုက အခု သူမဟုတ္သလို ပဲ ။
ဆရာဝန္ကို ေတာင္းပန္ၿပီး ျပန္ပို႔ ၿပီးေတာ့ အေမ့ကို ေမးတာေပါ့။
"အေမ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ေပ်ာက္သြားတာလဲ ဗ်"
အေမက ဘာမွ မေျပာဘူး။ၿပီးေတာ့ ခဏ ခဏ ဆိုသလို ထမင္းစားေနေတာ့တာပဲ။ အရင္က သားမိႏွစ္ေယာက္ တစ္ရက္လံုးစားမကုန္တဲ့ထမင္းကို တထိုင္ထဲ ထိုင္စားတာဗ်။ ငတင္က သူ႕အေမ ေနေကာင္းရင္ၿပီးေရာ ဆိုၿပီးလႊတ္ထားတာေပါ့။
တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုကုန္တယ္ဗ်။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ငတင္က မသကၤာျဖစ္လာၿပီ၊ အဲ့ဒါနဲ႔ ရြာဦးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ကို ေလွ်ာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က မိန္႔လိုက္တယ္။ ညေနက်ရင္ အိမ္ကိုလာၿပီး အေျခအေန ၾကည့္ေပးမယ္တဲ့။အဲ့လိုနဲ႔ ငတင္က အိမ္ျပန္ၿပီး အရင္လိုပဲ အကဲခတ္ေနတာေပါ့။ ထမင္းေတြကို အိုးလိုက္ ဟင္းေတြ နဲ႔ နယ္ၿပီး အားရပါးရ စားေနလိုက္တာမ်ား ၾကည့္ေတာင္မေကာင္းဘူးဗ်ာ။
ညေနေစာင္းေတာ့ ဆရာေတာ္ႂကြလာတယ္။ဆရာေတာ္ အိမ္ေပၚႂကြလာေတာ့ ဘြားတင္လွက မ်က္ေထာင့္နီနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ထေသာင္းက်န္ပါေလေရာ။
တစ္အိမ္လံုးကို ေဗ်ာင္းဆန္ေအာင္ ေသာင္းက်န္လိုက္တာမွ။
အကုန္လံုးဆင္းေျပးရတယ္။
ဘုန္းဘုန္းက မနက္ျဖန္ေက်ာင္းကို လာခဲ့ပါတဲ့။ ငတင္ကိုမိန္႔ၿပီးျပန္ႂကြသြားတယ္။ ငတင္က အေမကိုမနည္းေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ေပးအိပ္လိုက္ရတယ္။
မိုးလင္းေတာ့ ငတင္က ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းကို လာခဲ့တယ္။ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ ကဘုရားစင္ေပၚက အင္းခ်ပ္တစ္ခ်ပ္ေပးတယ္။ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္က
" ကဲ ငတင္ အဲ့အင္းခ်ပ္ကို ယူသြား။ နင့္ အေမ အိပ္တဲ့ အိပ္ယာေအာက္မွာ သူမသိေအာင္ သြားထား။
သံုးရက္အတြင္း ထူးျခား မျခားေစာင့္ၾကည့္။ မထူးျခားဘူးဆိုရင္ ငါ့ဆီ တစ္ခါျပန္လာခဲ့။ ေအာ္ တစ္ပါတည္း ပရိတ္ႀကိဳးပါယူသြား ကုတင္ရဲ႕ ေလးဖက္ေလးလံ မွာ ခ်ည္ထားလိုက္။"
" တင္ပါ့ ဘုရား "
" တပည့္ေတာ္ ျပန္လိုက္ပါအံုးမယ္ ဘုရား "
" ေအ ေအ ေကာင္းၿပီ "
အဲ့ဒါနဲ႔ ငတင္တစ္ေယာက္လည္း ဆရာေတာ္ေပးတဲ့ ပစၥည္း ေတြကို ယူၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမက ထံုးစံအတိုင္း ဆြဲေရးေပးေနၿပီ၊
အေမမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး အိမ္ေပၚကို တက္လာတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အိပ္ယာထဲကို သြားၿပီး ဆရာေတာ္ ေျပာတဲ့အတိုင္း စီစဥ္ၿပီး အသာေလးေစာင့္ၾကည့္ေနတာေပါ့။ တစ္ရက္ ၊ ႏွစ္ရက္ ၊ မထူးျခားဘူးဗ်။ သံုးရက္ေျမာက္တဲ့ ေန႔မွာစၿပီ၊
အေမတစ္ေယာက္ အိပ္ေနရင္းနဲ႔ ညဥ္းသံ ထြက္လာတယ္။တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုဆိုးလာတယ္။တစ္ကိုယ္လံုး အိပ္ယာေပၚမွာ လူးလိမ့္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနေတာ့တာပဲ ။ အိပ္ယာတစ္ခုလံုးလဲ ဆုတ္ၿဖဲ ပစ္တာမ်ား ျမင္မေကာင္းစရာႀကီး။ ပါးစပ္ကလဲ တဝူးဝူး တဝါးဝါး နဲ႔ အသံနက္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ၿငိမ္က်သြားေတာ့တယ္။
အဲ့ေတာ့မွ ငတင္တစ္ေယာက္ ဆရာေတာ္ဘုရားကိုပင့္ၿပီး တစ္အိမ္လံုးကို ပရိတ္ရြတ္ ပရိတ္ေရ ဖ်န္းၿပီး ဘြားတင္လွ အတြက္ အမွ် အတန္းေလးေပးေဝတာေပါ့။
ၿပီးေတာ့ ဘြားတင္လွ အေလာင္းကိုေျမခ်ၿပီး အိမ္မွာ အလႉအတန္းလုပ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႕လည္း သူ႕အိမ္မွာ သြားဝိုင္းလုပ္ရင္း ညဖက္ဖဲ ထိုင္႐ိုက္တာေပါ့။
ဖဲ႐ိုက္ရင္း အဲ့အေၾကာင္းေတြကို ငတင္က ျပန္ေျပာျပေနတာ။
က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႕ လည္းငတင္ေျပာတာကို အာ႐ံုစိုက္ၿပီး နားေထာင္ေနတာေပါ့။
အဲ့အခ်ိန္မွာ မီးက ဖ်က္ကနဲ ဆိုပ်က္သြားတယ္။
ငတင္က မီးအိမ္ေလးထြန္းလိုက္တယ္။
အေမွာင္ထဲမွာ ဘြားတင္လွ ဓာတ္ပံု က အသက္ဝင္ၿပီးေဒါသထြက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးအစံုနဲ႔ ၾကည့္ေနသလိုပဲ။ က်ေနာ္လည္း မ်က္လံုးက ဘြားတင္လွဆီေရာက္သြားခဲ့တယ္။ က်ေနာ္လည္း ေတြ႕ ေရာ ဓာတ္ပံု ထဲကေန ဘြားတင္လွႀကီးထြက္လာတာေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အသက္႐ႉရပ္မတတ္ လန္႔ၿပီး တစ္ခ်ဳိးထဲ အိမ္ေပၚကေန ဆင္းေျပးၾကတာ ဖိနပ္ေတာင္ တစ္ေယာက္မွ မပါဘူး။ငတင္ပါဆင္းေျပးတာ၊
က်ေနာ္ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကေန ဘြားတင္လွ ႀကီးခါးေထာက္ၿပီးၾကည့္ေနတာ လွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္ဗ်ာ။
ေၾကာက္လန္႔စရာႀကီး။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိပ္ေတာင္မေပ်ာ္ပါဘူးဗ်ာ။ေၾကာက္လိုက္တာေျပာမေနပါနဲ႔။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရာ ႀကံဳဖူးၾကလား?

#သရဲေလး...sky#