* ေနာက္ေတာက္ေတာက္ နတ္ * •~•~•~•~•~•~•~အိုးစူး~•~•

မေလး႐ွားေလယဥ္ၾကီး ခရီးသည္
ရာခ်ီတင္လို ့ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္
ေရာက္ေနလဲမသိရတဲ ့၁၂ နိုင္ငံရဲ ့
အပူကိုစာနာမိပါတယ္။
ဘယ္ဘာသာပဲကိုးကြယ္ကြယ္
ဘာအလုပ္ပဲလုပ္လုပ္ ျဖဴသလား
မဲသလား ေခ်ာသလား ႐ုပ္ဆိုးလား
မသိေပမဲ ့တခါတံုးက ညီ၀မ္းကြဲ
တစ္ေယာက္ ၄ ရက္ေလာက္ၾကာ
ေအာင္ ေပ်ာက္ဆံုးဖူးတဲ ့အျဖစ္
ေၾကာင္ ့ကိုယ္ခ်င္းစာမိတာပါ။
ေမာင္ငဲက က်ေနာ္ ့ညီ၀မ္းကြဲပါ။
(အဆိုေတာ္ အငဲ မဟုတ္ပါ။က်
ေနာ္တို ့ဆီမွာ ေကာင္ေလးဆိုရင္
ေမာင္ငဲ အငဲ ငဲအို စသည္ျဖင္ ့ေခၚ
ၾကပါသည္။)
အေမ ့ညီမကေမြးတာပါ။
ဒါေပမဲ ့
က်ေနာ္တို ့တ၀မ္းကြဲညီအကိုေတြ
ညီအကိုအရင္းလိုပဲ သူ ့အိမ္ေန
လိုက္ကိုယ္အိမ္အိပ္လိုက္ တစ္လ
ကိုးသီတင္းေနၾကတယ္။ သူ ့အေမ
ကိုယ္ ့အေမလည္းမွတ္မထားဘူး
အားလံုးအေမလို ့ပဲေခၚတယ္။
ငယ္ငယ္တံုးက နို ့စို ့တာေတာင္
ၾကံဳတဲ ့အေမဆီ၀င္စို ့ၾကတယ္။
အဲ
ေလာက္ေတာင္စည္းလံုးၾကတယ္။
မိဘေတြကလည္းဘယ္သူေမြး
ထားထား အားလံုးကိုယ္သားသမီး
လိုပဲ ေကြ်းစရာ႐ွိေၾကြး ႐ိုက္စရာ႐ွိ
႐ိုက္တာပဲ။ၾကီးမွသူ ့အေမကိုယ္ ့အ
ေမ နဲနဲခြဲလာတယ္။
ေမာင္ငဲက၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္က်
ေနာ္က၁၂ ႏွစ္ေလာက္ သူတို ့ညီ
အကိုအရင္း၄ေယာက္က်ေနာ္တို ့
က၃ေယာက္။
႐ြယ္တူတန္းေတြပခံုးဖက္ေပါင္းၾက
တာ။က်ေနာ္က ေမာင္ငဲရယ္ သူ ့
အကိုသအိုရယ္တြဲေတာ ့သူတို ့ဆီ
အိပ္ သူတို ့အိမ္စား လုပ္စရာ႐ွိတာ
၀ိုင္းကူလုပ္ က်ေနာ္ ့အကိုေတြက
ေမာင္ငဲတို ့အကိုေတြနဲ ့႐ြယ္တူေတြ
ဆိုေတာ ့က်ေနာ္တို ့အိမ္မွာေနတာ
မ်ားတယ္။အိမ္မွာကခ်က္ပလက္
ကားၾကီး႐ွိေတာ ့ငါးရက္တစ္ေစ်း
ေစ်းပတ္ဆြဲတာလူပ်ိဳေပါက္အကို
ေတြနဲ ့အဖြဲ ့က်၀ိုင္းလုပ္၀ိုင္းစားၾက
တယ္။
က်ေနာ္တို ့ကေလးေတြကေတာက္
တိုမယ္ရ ႏြားလႊတ္ ဘဲေၾကာင္း
ၾကက္ဥေကာက္ ထင္း႐ွာေလာက္ပဲ
နယ္ေျမေအးခ်မ္းတဲ ့ေဒသျဖစ္လို ့
ကေလးေတြလဲမိဘေတြကအေရး
တယူထိမ္းေနစရာမလိုပါဘူး။
က်ေနာ္တို ့ဆိုတစ္ခါတစ္ေလက
စားရင္းေဆာ ့ရင္းျခံထဲကေကာက္
႐ိုးတဲမွာအိပ္ခ်င္အိပ္ၾကတာ။ေႏြး
တယ္ဗ်။သအိုနဲ ့က်ေနာ္မ်ားတယ္
ေမာင္ငဲကအသန္ ့ၾကိဳက္ေကာက္
႐ိုးတဲလိုညစ္စုတ္စုတ္မအိပ္ဘူး။
သူကအစားလည္းမက္တယ္။
ေကာင္းမွလဲစားတယ္။စားလည္း
စားနိုင္တယ္။
တစ္ေန ့ေတာ ့
ေမာင္ငဲေပ်ာက္ေနတယ္ဗ်။
မွတ္မိသေလာက္သတိမထားမိခင္
တစ္ရက္ေလာက္ကကို သူ ့ကိုမ
ေတြ ့တာ။သတိထားမိေတာ ့လိုက္
႐ွာတယ္။သူတို ့အိမ္ ျခံထဲအႏွံ ့
က်ေနာ္တို ့အိမ္ ဂိုေဒါင္ သူသြား
တတ္တဲ ့ေနရာ စံုေအာင္႐ွာလဲမ႐ွိ
မွ လူၾကီးေတြကိုအသိေပးတာတစ္
ညျပီးမွ။
လူၾကီးေတြကလဲစိတ္ပူျပီးေနရာအ
ႏွံ ့႐ွာၾကတယ္။ဘယ္မွာမွမေတြ ့ၾက
ဘူး။ေနာက္ဆံုးသူ ့အကိုေတြနဲ ့ျမိဳ ့
ေစ်းပတ္ကားနဲ ့ပါသြားတယ္ထင္
ၾကတယ္။ဒါေပမဲ ့ရာခိုင္ႏွဳန္းအနဲ
တယ္။ေမာင္ငဲကလိုက္မွာမဟုတ္သလို အကိုေတြကလည္းေခၚသြား
ရင္ေတာ ့လူၾကီးေတြအသိေပးမွာပဲ
ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင္ ့ခ်က္ပဲထား
လိုက္တယ္။က်ားဆြဲ ၀က္၀ံကိုက္
ေတာ့မျဖစ္နိုင္ပါ။သားရဲတိရိစၧာန္
မ်ားက်ေနာ္တို ့ေခတ္က်ေတာ့႐ြာ
ထဲမလာပါ။ေတာနက္ထဲမွာသြား
႐ွာရေၾကာင္းသိရပါသည္။
ေနာက္ရက္ ကားျပန္လာေတာ့လဲ
ေမာင္ငဲျမိဳ ့လိုက္မသြားေၾကာင္းသိ
ရတယ္။ေဆြမ်ိဳးမိဘေတြစိတ္ပူၾက
ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ ျပာယာ
ခတ္ကုန္တယ္။က်ေနာ္တို ့လဲငိုၾက
၀မ္းနဲၾကေပါ ့။ေမာင္ငဲေသျပီမွတ္
ျပီးမစားနိုင္မအိပ္နိုင္ျဖစ္ၾကတယ္။
ေရနစ္တာလားဆိုျပီးေခ်ာင္းတစ္
ေလွ်ာက္ ႐ြာသားေတြအကူအညီ
နဲ ့၀ိုင္း႐ွာတယ္အစအနေတာင္မ
ေတြ ့ဘူး။
ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ေျပာႏွစ္
ေယာက္ေျပာနဲ ့ဆရာဦးေစာလြင္ဆီ
ေရာက္ၾကတယ္။ဆရာကေမာင္ငဲကို နတ္ဖြက္ထားေၾကာင္း ေမာင္ငဲ
ကအိမ္ေနာက္ေရသဖန္းပင္ၾကီးမွာ
အေပါ ့သြားစြန္ ့လို ့နတ္စိတ္ဆိုးျပီး
ဖြက္ထားတယ္ေျပာပါတယ္။
လူၾကီးေတြကေရသဖန္းပင္ၾကီးကို
အုန္းပြဲငွက္ေပ်ာပြဲနဲ ့ေတာင္းပန္ၾက
လို ့တစ္ရက္ၾကာမွေမာင္ငဲကို
ေကာက္႐ိုးတဲထဲကထြက္လာတာ
ေတြ ့ၾကရတယ္။ခါတိုင္းလိုပဲ႐ႊင္႐ႊင္
လန္းလန္းက်မ္းက်မ္းမာမာပဲ။
သူေျပာတာက က်ေနာ္တို ့ညီအကို
မိဘေတြသူ ့နာမည္တစ္ေၾကာ္
ေၾကာ္ေခၚလို ့လိုက္႐ွာေနတာေတြ ့
လဲေတြ ့ျမင္လဲျမင္ၾကားလဲၾကားရ
သတဲ ့။ဒါေပမဲ ့ျပန္ျပီးေျပာလို ့ေအာ္
လို ့မရဘူးတဲ ့။သူနဲ ့အတူလူေခ်ာ
လူလွလူထြားၾကီးတစ္ေယာက္႐ွိ
ေနသတဲ ့။ျမိဳ ့ကလာတာေျပာျပီး
သူနဲ ့အတူေကာက္႐ိုးပံုမွာေနသတဲ့
ေကာက္႐ိုးပံုကလဲအပ်ံစားေမြ ့ယာ
ေတြေစာင္အသစ္ေတြနဲ ့ကစားစရာ
ေတြလဲအမ်ားၾကီးတဲ ့။လူထြားၾကီး
ကသေဘာေကာင္းျပီး စားစရာ
ေသာက္စရာေကာင္းေပ့ညြန္ ့ေပ့
ဆိုတာေတြခ်ည္းေကြ်းသတဲ ့။
လူၾကီးေတြကေတာ့အျဖစ္အပ်က္
ကိုလံုး၀နတ္ဖြက္တယ္ဆိုတာယံု
ၾကည္သြားၾကတယ္။
က်ေနာ္က မယံုဘူးဗ်။အဲတံုးကက်
ေနာ္တို ့႐ွာတဲ ့အထဲေကာက္႐ိုးပံုတ
၀ိုက္ပါေပမဲ ့ေကာက္႐ိုးပံုထဲႏွံ ့ႏွံ ့စပ္
စပ္မ႐ွာခဲ ့ဘူး သူမွေကာက္႐ိုးပံုထဲ
တစ္ခါမွမ၀င္တတ္တာကိုး။
အသက္ကေလးရလာလို ့စဥ္းစား
ၾကည္ ့တာတစ္ခ်က္က ဒီ၄ရက္လံုး
သူဘာအစားစာေတြစားေသာက္အ
သက္႐ွင္ခဲ ့သလဲလို ့ေတြးျပီး
ေလာကမွာ သဘာ၀လြန္ ျဖစ္ရပ္
ေတြအမ်ားအျပား႐ွိေနေသးပါလား
ဆိုတာသိခဲ ့ရပါတယ္။
ေဟာ အခု
မေလး႐ွားေလယဥ္အျဖစ္အပ်က္
ဟာလည္း ဘယ္လိုထူးဆန္းအံ ့ဩ
ဘြယ္ရာအျဖစ္ေတြနဲ ့ၾကံဳရမလဲဆို
တာ ေစာင္ ့ေမွ်ာ္ရင္းပါသြားတဲ ့လူ
ေတြေဘးမသီရန္မခပါေစနဲ ့လို ့ပဲ
ဆုေတာင္းေနမိပါေၾကာင္း။
Ohe Sue Usoe.