အခ်ိန္အားျဖင့္ ၁၉၈၅ခုနွစ္ခန္႔ကျဖစ္ပါသည္။ျမစ္သ
ထိုနတ္စင္ကုန္းတြင္ ျမင္းျဖဴရွင္နတ္နန္းနွင့္ ကိုးသိန္းရင္နတ္နန္းတို႔ရွိရာ ျမင္းျဖဴရွင္နတ္နန္းေရွ႕၌ လူႀကီးသံုးေလးဖက္စာမက ရွိေပသည္။
ျမစ္သားၿမိဳ႕သည္ လယ္တြင္းကိုးခရုိင္တြင္ပါဝင္၍ နတ္ေရနတ္ေျမာင္းမွ စီးလာေသာေရကိုအားျပဳ၍ ေတာင္သူလုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြးၾကသူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ မိမိတ္ို႔ စိုက္ပ်ိဳးေသာ သီးနွံစပါးအထြက္တိုးရန္ ေရွးရူၿပီး နတ္ကြန္းေရွ႕ေမွာက္၌ တစ္နွစ္တခါ နတ္ကနားပြဲ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါသည္။
နွစ္ေပါင္းပရိေစၦၾကာလာသည္နွင့္အ
ရပ္မိရပ္ဖမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဘႀကီးေပြး ၊ဘႀကီးပိန္၊ဘႀကီးစိန္နွင့္ ဘိုးထြန္းခင္တို႔အေနျဖင့္ ေညာင္ပင္ႀကီးကို အေျခမွခုတ္လွဲရန္သေဘာတူေသာ္လည္း
"ဗ်ိဳ႕ ဘႀကီးေပြး နတ္ႀကီးစင္က ေညာင္ပင္လွဲဖို႔ လူရွာမရျဖစ္ေနတယ္ဆိုဗ်၊ ဘာမွမပူနဲ႔ ႀကီးေမာင္လာရင္ အဆင္ေျပၿပီလို႔ မွတ္လိုက္ ၊ကဲ ေျပာ ဘယ္ေန႔ခုတ္လွဲရမလဲ"
'ဟုတ္ပါ့မလား ႀကီးေမာင္ရာ မင္းကရူးရူးမူးမူးနဲ႔ တကယ္မလုပ္ျဖစ္ရင္ ငါတို႔ဘဲ အလုပ္ရူပ္ရဦးမွာ'
"ဟဲဟဲ ဟဲဟဲ ၊ဘႀကီးေပြးက ႀကီးေမာင္ကို တယ္ၿပီး အထင္ေသးတာကိုးဗ် ၊ကဲ ဘႀကီးပိန္တို႔ ဘႀကီးစိန္တို႔ေရွ႕မွာ စိန္ လိုက္ရေအာင္ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ကေတာ့ ေရာ႕နဂါးေရာ႕ပတၲျမား ဘဲ ၊ခုတပုလင္းဖိုးေပးလိုက္ ၊က်န္တာ ေညာင္ပင္တစ္ပင္လုံး ေျမျပင္မွာ ဗုန္းဗုန္းလဲက်သြားတာ ျမင္မွေပး၊ ဘယ့္နွယ့္လဲ"
ႀကီးေမာင္စကားေၾကာင့္ အခက္ေတြ႕ေနေသာ ဘႀကီးစိန္တို႔မွာလည္း ၾကည့္လုပ္ၾကတာေပါ့ဆိုၿပီး တပုလင္းဘိုးေပးလိုက္ရာ ႀကီးေမာင္တစ္ေယာက္ အရက္ဆိုင္သို႔ ေနာက္တေခါက္ျပန္ေျပးသြားပါေတာ့သ
ညေနေစာင္းႏြားရုိင္းသြန္းခ်ိန္ နတ္စင္ကုန္းေပၚတြင္ ႀကီးေမာင္တစ္ေယာက္ ျမင္းျဖဴရွင္ ရုပ္တုကို လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုး၍
"ဟား ဟား ဟား ဟားျမင္းျဖဴရွင္ႀကီးတဲ့
ကိုယ္စီးတဲ့ျမင္း အထီးလား အမလား ဆိုတာေရာသိရဲ႕လား၊ျမင္းစီးၿပီး အထီးမွန္းမသိ၊အမမွန္းမသိ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီနန္းမွာလာမေနနဲ႔ဗ်ာ မ်က္စိရူပ္တယ္ ၊မေနနဲ႔ ဆိုရင္ ခုက်ဳပ္နွင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ထြက္ေနာ္၊မနက္ျဖန္မွဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားေရွ႕ကေညာင္ပင္ေရာ ခင္ဗ်ားေရာ ေဂ်ာ ျပတ္ၿပီသာမွတ္ေပေတာ့ ဟား ဟား ဟား ဟား"ျမင္းျဖဴရွင္ရုပ္တုကို ႀကီမ္းဝါးေနရာမွ ေညာင္ပင္ႀကီးဘက္သြား၍ ေညာင္ပင္ပတ္ပတ္လည္ကို ေသးပန္းၿပီးမွ သူ႔အိမ္သို႔ ျပန္သြားပါသည္။
ထိုေန႔ညမွာပင္
"အမယ္ေလး လုပ္ၾကပါဦးဗ် က်ဳပ္ကိုျမင္းနဲ႔တိုက္သတ္ေနဗ်၊ အေမေရ ကယ္ပါဦးဗ် ေၾကာက္ပါၿပီဗ် ဟီး ဟီး ဟီးဟီး"ေျပာရင္း ငိုရင္းအသံေၾကာင့္ အသံၾကားရာ ႀကီးေမာင္အိမ္တြင္ ႀကီးေမာင္သည္ ၎၏ရင္ဘတ္ေပၚမွ မျမင္ရေသာအရာတခုကို ရွိသမ်ွအားကုန္သုံး၍ လက္နွစ္ဘက္ျဖင့္ တြန္းထုတ္ေနၿပီး မ်က္လုံးမွာလည္း တျဖည္းျဖည္းပိုမို ျပဴးထြက္လာပါသည္။နံနက္မိုးလင္းတ
"ကဲ ဝိုင္းစီေရ ညည္းလဲအျမင္ဘဲ ငါဘယ္ေလာက္ေတာင္းပန္ေပမယ့္ ခြင့္လြတ္ဟန္မတူဘူး အိမ္ျပန္ၿပီးသာ အတတ္နိုင္ဆုံး ျပဳစုေပးလိုက္ေတာ့ ငါေတာ့ သိပ္မထင္လွဘူး"ဟု ေျပာေနစဥ္ ႀကီးေမာင္အေမေရာက္လာၿပီး ႀကီးေမာင္တစ္ေယာက္ အသက္ေပ်ာက္သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း လာေျပာသည္။
အသုဘတို႔ထုံးစံအတိုင္း ႀကီးေမာင္ကိုေရခ်ိဳးေပးစဥ္ ရင္ဘတ္ေပၚ၌အညိဳအမည္းအမွတ္သားမ်ာ
အေမပုေရာက္လာေသာအခါ ျဖဴးျဖဴးခါ၍ျငင္းပါေတာ့သည္။ဘႀကီ
ေနာက္ေန႔ နံနက္တြင္ ေညာင္ပင္ရင္းတြင္ ဓားေထာင္၍ကန္ေတာ့ပြဲဆက္ကာ ေညာင္ပင္ကို ခုတ္လွဲခြင့္ေပးပါရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းပန္ေသာအခါ ေထာင္ထားေသာဓားသည္ လဲသြားသျဖင့္ အားလုံး႐ႊင္ၿပံဳးသြားၾကပါသည္။ဘႀ
Credit to.မင္းရဲထြန္းျမင့္.ျမစ္သား
No comments:
Post a Comment