* ေခၚ သံ လား *

~•~•~•~•~•~•~•အိုးစူး~•~•

ဒိုက္ဦးျမိဳ ့ဒရယ္မီး လမ္းဆံုအထိ
ဆန္ပြဲစားကို၀င္းၾကည္က သူ ့ဆိုင္
ကယ္ စီဂ်ီ ေလးနဲ ့လိုက္ပို ့႐ွာတယ္
အခ်ိန္က အေတာ္ေနာက္က်ေနျပီ

ဆန္ခ်င္အိတ္ခ်ဳပ္ နဲ ့တစ္ေနရာထဲ
လည္းမဟုတ္ ဟိုက အိတ္၃၀ ဒီက
အိတ္၅၀ လာပို ့တာေျခာက္ဘီး
ကား၃စီးကို တစ္ေန ့ကုန္လို ့မိုးခ်ဳပ္
ျပီ။ဆန္တစ္တင္းမွ တစ္ေထာင္
ေက်ာ္ေခတ္ ေလးငါးသိန္းဆို ကား
၂စီး၃စီးရတယ္။ေဖာင္ေတာ္သီ ပိန္း
စလုပ္ ေညာင္ေလးပင္ ေလ်ာက္
၀ယ္ေတာ ့ေစ်းသက္သာတယ္။
ဧရာ၀တီ တိုင္းကဆန္ကဆန္႐ိုးမာ
ေပမဲ ့ေစ်းပိုတယ္။ပဲခူးတိုင္းထဲက
တစ္ခ်ိဳ ့ဂဲ (ေက်ာက္စရစ္) ပါေပမဲ ့
တလင္းသန္ ့တဲ ့စက္ၾကီးက်ဆန္
ေ႐ြး၀ယ္ေတာ ့တစ္ႏွစ္စာ ၀မ္းစာအ
ျပင္ သားသမီးေတြအတြက္ ေ႐ႊတို
ေ႐ႊစေလးပိုတာေပါ ့။လိေမၼာ္ျခံၾကီး
အသီးဆြတ္ေရာင္းျပီးမွ သူတို ့အ
တြက္ လက္၀တ္လက္စားေလးမွ
မပါရင္ ေနာက္ႏွစ္ ျခံထဲဆင္းေတာ ့
မွာ မဟုတ္ဘူး။
ရန္ကုန္ပြဲ႐ံုမွာ ၀ယ္ရင္ရေပမဲ ့ကိုယ့္
ကိုအသီးပို ့ေပး ပြဲခေပးေနတဲ ့ျခံ႐ွင္
ေတြ သက္သာေအာင္ ကိုယ္ ့စား
ရိတ္ကိုယ္စား ေစတနာထား လိုက္
၀ယ္ေပးေနတဲ ့သစ္သီး ပြဲစားအ
ေကာင္းစားေလးခဗ်ာ ရန္ကုန္ျပန္
ဖို ့ေညာင္ေလးပင္ ဟမ္းလက္
ေစာင္ ့ေနပါတယ္။
ေစတနာအက်ိဳးေၾကာင္ ့ညအခ်ိန္
မေတာ္ ဆင္မလိုက္အေ၀းကြင္းက
ေျခက်င္ေလ်ာက္ျပန္လဲ ေဘးရန္မ
ခခဲ ့ပါဘူး။
ကားကညနက္လို ့လူသိပ္မပါဘူး
ေနာက္ဆံုးကားျဖစ္မယ္။
ေတာင္းေတြအိပ္ေတြကအေပၚက
ျခံထဲမွာအျပည္ ့ေအာက္အလယ္
မွာလဲေျခခ်စရာပဲက်န္တယ္။ေဘး
တန္းႏွစ္ဖက္ကလူအျပည္ ့မဟုတ္
ေတာ ့တိုးက်ပ္ထိုင္စရာေတာ ့မလို
ဘူး။အဖြားၾကီးတစ္ေယာက္ငိုက္ေန
တယ္။၁၀နွစ္အ႐ြယ္ကေလးေလးကိုဖက္ထားတဲ ့မိန္မၾကီးရယ္ဒီဖက္
တန္းခံုမွာကုလားလင္မယားရယ္
က်ေနာ္နဲ ့မ်က္နွာျခင္းဆိုင္မွာထိုင္
တဲ ့၀တုတ္တုတ္လူၾကီးအေပၚက
နိုင္လြန္ၾကိဳးကိုဆြဲလို ့ငိုက္ေနတယ္
သူ ့ေနာက္က်ေနာ္ ့ေနာက္အစြန္မွာ
လူငယ္၂ေယာက္ကြမ္းတျပစ္ျပစ္နဲ ့
ေလပန္းေနၾကတယ္။သူတို ့ျပီးရင္
ကားစပါယ္ယာႏွစ္ေယာက္ပဲက်န္
ေတာ ့တယ္တစ္ေယာက္ကေနာက္
ခံုအပိုမွာထိုင္ရင္းသီခ်င္းဆိုေနျပီး
ေနာက္တစ္ေယာက္ကမတ္တပ္ခို
တြဲျပီးလိုက္လာတယ္။ညနက္ေတာ့
ကားအေ႐ွာင္အတိမ္းနဲတယ္။လယ္
ကြင္းေတြျဖတ္တိုက္လာတဲ ့ေလက
လည္းစိမ္ ့ေနတာပဲ။နာရီ၀က္သာ
သာေလာက္ပဲေမာင္းရေသးတယ္။မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ ့စပါယ္ယာက
"မရပ္နဲ ့…မရပ္နဲ ့ေမာင္းေမာင္းအ
ကိုေရ"
ဆိုျပီး႐ုတ္တရက္ထိုင္လိုက္ျပီး
ေၾကာက္လန္ ့တၾကားကုန္းေအာ္
တာကိုး ။ဘာပါလိမ္ ့။
ကားကအ႐ွိန္မေလ်ာ ့ပဲဘယ္ညာ
ယိမ္းထိုးလူးလာခပ္သြားတယ္
တစ္ခုခုကိုေ႐ွာင္တိမ္းလိုက္သလို
ပဲ။ကားေပၚကလူေတြလဲစေကာထဲ
ကဇီးျဖဴသီးလိမ္ ့သလိုယိမ္းထိုးကုန္
ေရာ။ဘာမွေတာ ့မျဖစ္ၾကဘူး။
က်ေနာ္ေက်ာ္လာတဲ ့ေနရာကိုျပန္
ၾကည္ ့လိုက္ေတာ ့သစ္ပင္အုပ္အုပ္
နဲ ့မဲေမွာင္ေနတယ္။စပါယ္ယာႏွစ္
ေယာက္က
"ေတာ္ ေသးတယ္ကြာ လြတ္သြား
လို ့"
" ေအးကြ ဒီနား ဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္
ဒါမ်ိဳးခ်ည္းပဲ အမေလးဗ်ာလန္ ့တာ

က်ေနာ္ကဘာမွန္းမသိလို ့
"ဘာျဖစ္တာ လဲဗ်"
စပါယ္ယာ၂ေယာက္က၁ေယာက္
မ်က္နွာ၁ေယာက္ၾကည္ ့ျပီး
" သ ရဲ "
လို ့ထိုင္ေနတဲ ့လူကေျပာတယ္။
ခရီးသယ္ေတြမ်က္လံုးကသူတို ့ဆီ
စုပံုလာၾကတယ္။
" ဘာကြ သရဲ ဘာသရဲတံုး "
" ဒီနားမွာ အရင္ကစလြန္းကားတစ္
စီးေမွာက္ျပီး မိသားစု၃ေယာက္ဆံုး
ထားတာ ညအခ်ိန္မေတာ္ဆိုကား
ေတြထြက္ ထြက္တားတယ္။က်
ေနာ္တို ့ကားဆို ၃ခါ႐ွိျပီ လက္ဦး
တံုးကေတာ ့အဟုတ္မွတ္လို ့ရပ္
ေပးတာ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိ
ဘူး အထုပ္အပိုးေတြဆင္းယူတဲ ့
က်ေနာ္ေတာင္အေတာ္လန္ ့သြား
တယ္ အခုလဲသူတို ့ေ႐ွာင္တာနဲ ့
ကားေတာင္လဲေတာ ့မလို ့"
ကုလားလင္မယားကဘာမွမေျပာ
ဘူး သားအမိနွစ္ေယာက္က တင္း
တင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားၾကတယ္။
ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကမယံုသလိုျပံဳးစိစိနဲ ့က်ေနာ္ေတာ ့ေၾကာထဲ
ကစိမ္ ့တိန္ ့တိန္ ့နဲ ့႐ွိတံုး။
မ်က္ႏွာျခင္ုဆိုင္ကငိုက္ေနတဲ ့လူ၀
တုတ္ၾကီးဆီက ဟီ ဟီ တဲ ့။ ရီသံ
လိုလို ညီးသံလိုလို။
သူ ့မ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကည္ ့ေတာ ့
က်ေနာ္ ့ကို စိုက္ ၾကည္ ့ေနတာဗ်။
ပါးစပ္ကသာ တဟီဟီ နဲ ့ရီေနတာ
မ်က္နွာက ခပ္တည္တည္ နဲ ့
ေၾကာက္စရာၾကီး ။က်ေနာ္နဲ ့တေပ
၂ေပေလာက္ပဲေ၀းေတာ ့သူ ့မ်က္
ႏွာကို သဲသဲကြဲကြဲ ျမင္ရတယ္။
ခရီးသည္ေတြကိုင္ဖို ့အလယ္ေခါင္
မိုးမွာတန္းလန္းခ်ထားတဲ ့နိုင္လြန္
ၾကိဳးကိုစံုကိုင္ထားတဲ ့လက္နွစ္ဖက္
ၾကားက မ်က္လံုးျပဴးျပဴးၾကီးနဲ ့စိုက္
ၾကည္ ့ေနတာေသြးပ်က္ေလာက္
တယ္။
က်ေနာ္လဲ ဘာမွမလုပ္ရဲဘူး
ေၾကာင္ၾကည္ ့ေနရင္းကသတိရ
ေတာ ့ခရီးသြားရင္႐ြတ္ေနက် အရဟံ ဘဲ တြန္း႐ြတ္ ေနတာ။
အဲလိုျဖစ္တာကသိပ္မၾကာဘူးဗ်
စိတ္ထဲဇေ၀ဇ၀ါနဲ ့တကယ္ဟုတ္မ
ဟုတ္ေတာင္ျပန္မေျပာတတ္ဘူး။
အိပ္မက္လဲမဟုတ္ဘူး။ခဏပါပဲ
လူ၀ၾကီးက ေသြး႐ူးေသြးတန္းဘာ
မေျပာညာမေျပာနဲ ့ ၀ုန္း ဆိုအေနာက္မွပိတ္ေနတဲ ့လူေတြခြ
ေက်ာ္နင္းလို ့ကားေပၚက ခုန္ခ်သြား ပါေလေရာ။ကားကလဲ
အ႐ွိန္နဲ ့သြားေနတံုး ကားေပၚကလူ
ေတြကလဲ ႐ုတ္တရက္ ဘာမွန္းမ
သိ။ ေနာက္မွ သတိရ လို ့၀ိုင္းေအာ္
ၾကလို ့ကားရပ္ေတာ ့အေတာ္ေ၀း
ေ၀း ေရာက္ေနျပီ။
ကားဆရာကို အက်ိဳးအေၾကာင္း
ေျပာျပေတာ ့ "ေျမြေျခာက္ကိုက္ျပီ
ကြာ " တဲ ့။
ေနာက္ျပန္ လွည္ ့ေမာင္းလာေတာ ့
ကတၱရာလမ္းေပၚ ဦးဆက္ျပဳတ္လို ့
ေသ႐ွာျပီ။
ကားေမွာက္တာလဲမဟုတ္
တိုက္တာ ျပဳတ္က်တာလဲမဟုတ္
သက္ေသအျဖစ္ လိုက္႐ွင္းေပးရ
တာ ကားဆရာေျပာသလို ေျမြ
ေျခာက္က က်ေနာ္တို ့ပါကိုက္သြား
တယ္။
ေနာက္ပိုင္း ကုန္ကားနဲ ့သြားတာ
ေတာ ့ညမနက္လို ့လား မ႐ွိေတာ ့
ပဲ ကြ်တ္လြတ္သြားသလားမေျပာ
တတ္ဘူး တစ္ခါမွ မၾကံဳေတာ ့ပါ။
၁၉၈၀ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ကဆို
ေတာ ့မွီတဲ ့လူေတြ သတင္းၾကား
ဖူးၾကမွာပါ။